Η Μικρή Κωνσταντινούπολη της Ελλάδας: Το άγνωστο ελληνικό χωριουδάκι που κάποιοι αποκαλούν το ωραιότερο της χώρας

Βορειοδυτικά της λίμνης Κερκίνης και σε μικρή απόσταση από τα σύνορα ΠΓΔΜ και Βουλγαρίας, βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα χωριά της ελληνικής επικράτειας.

Κρυμμένα μέσα σε ένα απίστευτης ομορφιάς φυσικό τοπίο, σε υψόμετρο 400 μέτρων στους πρόποδες του όρους Μπέλλες, τα Άνω Πορόια μαγεύουν τον επισκέπτη χάρη στην γραφικότητα και την ομορφιά τους.

Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι οι Τούρκοι που είχαν εδώ παλιά τα εξοχικά τους αποκαλούσαν το χωριό «Μικρή Κωνσταντινούπολη». Ούτε και ότι οι γιατροί πρότειναν σε όσους έπασχαν από φυματίωση να περάσουν μερικές μέρες στο χωριό. Πίστευαν τότε ότι ο καθαρός αέρας, το καλό κλίμα και το υπέροχο τοπίο γαληνεύουν την ψυχή και θεραπεύουν το σώμα. Δεν είχαν άδικο..

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν οικογενειών κατατρεγμένων, στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ στη συνέχεια έφτασαν και εγκαταστάθηκαν ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, δημιουργώντας ένα πληθυσμιακό μείγμα που σιγά σιγά μετέτρεψε τον μικρό οικισμό σε ένα εύρωστο κεφαλοχώρι.

Αν και αγροτικό χωριό η άνθησή του δεν βασίστηκε μόνο στην αγροτική οικονομία αλλά και στο πλήθος των καταστημάτων, των κέντρων ψυχαγωγίας των τεχνιτών και των εμπόρων. Υπήρχε πλούσια αγορά από φούρνους, μπακάλικα, τσαγκαράδικα, ραφεία, μαγειρεία, κρεοπωλεία καθώς και καφενεία και κέντρα διασκέδασης.

Άλλος παράγοντας που συνετέλεσε ουσιαστικά στην οικονομική ανάπτυξη του χωριού ήταν οι πάμπολλοι νερόμυλοι.

Αυτό όμως που έκανε το χωριό να ξεχωρίσει και να αποτελέσει κέντρο έλξης των ξένων, ψυχαγωγίας και πολιτισμού της περιοχής ήταν το ξηρό κλίμα, η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος με το πολύ πράσινο και τα πανύψηλα πλατάνια, τα άφθονα νερά που κυλούν από παντού γενναιόδωρα μέσα από την καρδιά της γης..

Στα πρώτα χρόνια το χωριό φώτιζαν τα φανάρια πετρελαίου των στύλων τα οποία άναβε κάθε σούρουπο ο φαναρτζής.

Το 1935 και την εποχή που ακόμα μεγάλα αστικά κέντρα δεν είχαν αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα του Ηλεκτρισμού το χωριό ηλεκτροφωτίστηκε από αυτόνομη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σημάδι και αυτό αν μη τι άλλο των φιλοπρόοδων κατοίκων του.

Σήμερα τα Ανω Πορόια Σερρών, παρ΄ όλες τις νεόκτιστες κατασκευές που απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν παραδοσιακές, καταφέρνουν και διατηρούν ζωντανά αρκετά στοιχεία από την τοπική αρχιτεκτονική.

Το νιώθεις αν περπατήσεις στα γραφικά σοκάκια του.

Στα Άνω Πορόια υπάρχει τουρισμός όλο το χρόνο και κάθε εποχή «ντύνει» το χωριό με άλλα χρώματα, χαρίζοντάς του μοναδική ομορφιά.

Το ενδιαφέρον όμως δεν παραμένει μόνο στο όμορφο χωριό. Τα μονοπάτια και οι δασικοί δρόμοι που οδηγούν και στις πλέον απόκρυφες γωνιές του βουνού ξεκινούν από την πλατεία του και οδηγούν σε μαγικά μέρη που περιμένουν να τα ανακαλύψεις.

Ταυτόχρονα η απόσταση που το χωρίζει από το μαγικό κόσμο της λίμνης Κερκίνης είναι μηδαμινή.

Όσο για το όρος Κερκίνη ( Μπέλλες) αποτελεί σημαντικό βιότοπο και έχει προταθεί να ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως Βοτανικός Παράδεισος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμπεριλαμβάνεται στις περιοχές NATURA 2000.

[dinfo]