Η κακία που κουβαλάει κάποιος για να ρίξει φόλα σε αδέσποτο

Η κακία που κουβαλάει κάποιος για να δώσει φόλα σε αδέσποτο

Πλατεία Συντάγματος, ξημερώματα Κυριακής. Μια άστεγη ταΐζει με ιδιαίτερη φροντίδα και πλάνο να μην αδικήσει κανένα, τα αδέσποτα της πλατείας. Γνώριζε καλά τα ονόματά τους κι η αγάπη που τους έδειχνε ήταν εμφανώς αμέριστη, αγνή κι αληθινή. Τασσόταν προστάτης τους κι ανεπιφύλακτος φρουρός τους κι ας μην είχε η ίδια ούτε τα απαραίτητα για τη δική της επιβίωση.

Αυτήν που κάποιοι με μεγάλη ευκολία θα αποκαλέσουν  ζητιάνα κι αμόρφωτη, έχει μέσα της όση αγάπη ενδεχομένως δεν έχει λάβει για πάρτη της, στον υπερθετικό βαθμό. Κι είναι πεπεισμένη ότι δίνει αγάπη κάπου που δε θα πάρει για αντάλλαγμα αχαριστία, ασέβεια και κοροϊδία.

Είναι που αποδεικνύει χωρίς καν να το επιδιώξει, ότι οι πραγματικοί αχρείοι κι αμόρφωτοι είναι άλλοι. Αυτοί που επιδιώκουν το κακό σε κάτι που δεν τους το προξενεί, σε κάτι που δεν τους απειλεί καν.

Νεκρά ζωάκια απ’ το πουθενά, θύματα της λυσσασμένης αρρώστιας μερικών. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι η ανακούφιση που νιώθουν κάθε φορά που ένα ζώο ξεψυχάει, ως αποτέλεσμα της επιτυχούς χρήσης της φόλας. Γιατί περί αρρώστιας πρόκειται. Κι αν αυτό δεν είναι ψυχική και νοητική έλλειψη, τότε τι;

Την ίδια ώρα που κάποιοι φέρονται ως πρότυπα ηθικής και τιμιότητας, δε φέρουν κανένα δισταγμό στην κακοποίηση και πόσο μάλλον στη δολοφονία ενός ζώου. Μα επιλεκτικά άνθρωπος, δεν μπορείς να είσαι κι όσο δείχνεις τόσο μεγάλη ασέβεια σε ένα ζωντανό πλάσμα της φύσης, προφανώς κι η λογική σου δεν είναι ακέραια.

Κι είναι ίσως και η πιο ύπουλη κι η πιο βαθιά μορφή κακίας που μπορεί να χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο. Γιατί πρόκειται για μια άνιση μορφή πάλης, μια αηδιαστική εκτόνωση εναντίον κάπου που δεν μπορείς να έχεις την αναμενόμενη αντίδραση.

Γιατί έναν άνθρωπο θα το σκεφτείς διπλά και τριπλά να του κάνεις κακό μπροστά στο φόβο των ενδεχομένων αρνητικών συνεπειών για ‘σένα. Ένα ζώο όμως είναι η ιδανική λεία για αθόρυβο ξέσπασμα κι ικανοποίηση της αηδίας και της σαπίλας που κάποιοι κουβαλούν μέσα τους.

Θα μπορούσαν εύλογα να χαρακτηριστούν ως αξιολύπητοι μα κι αυτό στο δεύτερο άκουσμα θα φαντάζει ελλιπές. Το μόνο που δικαιολογεί τη λύπηση απέναντί τους, είναι που ποτέ δε θα έχουν την τύχη και την ευλογία να έρθουν σε επαφή με ένα ζώο, να νιώσουν το μεγαλείο του να το μεγαλώσεις και κυρίως, θα είναι για πάντα ανίκανοι να νιώσουν το αίσθημα να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μέσα απ’ την επαφή με ένα ζώο, ή στην περίπτωσή τους  να γίνεσαι άνθρωπος, σκέτο.

Κι είναι πραγματικά ευτυχές που τα τελευταία χρόνια οι οργανώσεις υπέρ της προστασίας των αδέσποτων λαμβάνουν όλο και μεγαλύτερη υπόσταση κι ενδυνάμωση μέσα απ’ την υποστήριξη του κοινού κι όχι μόνο.

Είναι ακόμα πιο ευχάριστο που η νομική κατοχύρωση της αξίας της προστασίας ζώων τάσσεται υπέρ μιας ξεκάθαρα ανθρώπινης αντιμετώπισης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το γεγονός ότι η κακοποίηση των ζώων τάσσεται απ’ το FBI στην ίδια κλίμακα με τα πιο σοβαρά κακουργήματα όπως η ανθρωποκτονία, οι εμπρησμοί κι οι επιθέσεις.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, έρχεται απ’ τη Νεβάδα, όπου νεαρός τιμωρήθηκε με 28 χρόνια φυλάκιση εξαιτίας της φρικαλέας κακοποίησης σκυλιών και της συλλογής των πτωμάτων που βρέθηκαν στην κατοχή του και που όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε την οργή τόσο του δικαστηρίου όσο και του πλήθους που σύσσωμα παρευρέθηκε απαιτώντας την καταδίκη του αρρωστημένου νεαρού.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τέτοιες νομικές πολιτικές συνδέονται με την άποψη ότι η προστασία των ζώων συνεπάγεται και την προστασία των ανθρώπων. Άνθρωπος που φτάνει στην κατάντια της κακοποίησης ενός ζώου, δεν αποτελεί καμιά εγγύηση ότι δεν πρόκειται να ασκήσει βία και προς τους ανθρώπους. Η κακία άλλωστε δεν έχει φραγμούς και δεν αποδείχθηκε ποτέ μόνιμα επιλεκτική.

Γιατί οι πραγματικές κτηνωδίες διενεργούνται από ανθρώπους, ή μάλλον από κάποιους που θεωρούνται ότι ανήκουν ακόμα στο είδος. Και γιατί τα ζώα αρκούνται στην επίθεση συνήθως για λόγους αυτοάμυνας και το πιο σημαντικό παρέχουν προστασία στον άνθρωπο χωρίς να το ζητήσει καν.

Είναι λυπηρό που χρειάζονται υποδείξεις κι επεξηγήσεις που αναγκάζουν κάποιον να γίνει άνθρωπος. Αλλά τουλάχιστον είναι άξιο θαυμασμού που η πλειοψηφία είναι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων και κυρίως που πολεμούν μέχρι την ολική εξαφάνιση τέτοιων υπανθρώπων.

Το να κακοποιείς ένα ζώο είναι εξευτελισμός του ίδιου σου του εαυτού κι η οποιαδήποτε επεξήγηση θα είναι πάντα περιττή. Καμία δικαιολογία, καμία υποχώρηση και κανένα ελαφρυντικό!

Πηγή