Η ιστορία του άνδρα που ζει μόνος του εδώ και 28 χρόνια σε ένα νησί: Ζω στη φυλακή που επέλεξα για τον εαυτό μου

Ο 78χρονος Mauro Morandi καθώς περπατάει δίπλα στις βραχώδεις ακτές του νησιού Budelli, κοιτάζει την φουσκωμένη θάλασσα και αισθάνεται συνεπαρμένος από τις παλίρροιες.

“Πιστεύουμε ότι είμαστε γίγαντες που μπορούν να κυριαρχήσουν στη Γη, αλλά δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά κουνούπια”, λέει ο Morandi σε συνέντευξή του στο National Geographic.

Το 1989, ανάμεσα στη Σαρδηνία και τη Κορσική, με καταστραμμένη τη μηχανή, το καταμαράν του Morandi ξεβράστηκε στις ακτές του νησιού Budelli. Όταν έμαθε ότι ο συντηρητής του νησιού συνταξιοδοτείται και αποχωρεί από τη θέση του σε δύο ημέρες, ο Morandi – απογοητευμένος από καιρό με την κοινωνία – πούλησε το καταμαράν και πήρε τη θέση του.

Ζει μόνος του στο νησί τα τελευταία 28 χρόνια.

Το Εθνικό Πάρκο “Archipelago Maddalena” αποτελείται από επτά νησιά και το Budelli θεωρείται το πιο όμορφο από όλα χάρη στην Spiaggia Rosa ή αλλιώς Ροζ Παραλία.

Το ιδιαίτερο και ασυνήθιστο χρώμα της άμμου πήρε την απόχρωσή του από τα μικροσκοπικά κομμάτια κοραλλιών και κοχυλιών, τα οποία έχουν με τα χρόνια μετατραπεί σε σκόνη.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Spiaggia Rosa χαρακτηρίστηκε από την ιταλική κυβέρνηση ως «τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».

Η παραλία έκλεισε για το κοινό ώστε να προστατευτεί το εύθραυστο οικοσύστημα της και μόνο ορισμένες περιοχές παρέμειναν προσβάσιμες στους επισκέπτες. Από εκεί που το νησί φιλοξενούσε χιλιάδες τουρίστες, τώρα έχει μόνο έναν κάτοικο, τον Mauro.

Το 2016, μετά από τριετή νομική μάχη μεταξύ ενός επιχειρηματία από τη Νέα Ζηλανδία και της ιταλικής κυβέρνησης για την ιδιοκτησία του νησιού, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το Budelli ανήκε στο εθνικό πάρκο Maddalena.
Την ίδια χρονιά, οι διαχειριστές του πάρκου αμφισβήτησαν το δικαίωμα του Morandi να ζει στο νησί – και οι πολίτες τους απάντησαν. Συνολικά, συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 18.000 υπογραφές υποστήριξης του Morandi, με αποτέλεσμα οι τοπικοί άρχοντες να καθυστερήσουν την έξωσή του επ ‘αόριστον.

Κάθε πρωί κάνει τάι – τσι συλλέγοντας ενέργεια από τις ακτίνες του λαμπερού ήλιου.

“Δεν θα φύγω ποτέ”, λέει ο Morandi, “ελπίζω να πεθάνω εδώ, να αποτεφρωθώ και να σκορπίσουν την στάχτη μου στον άνεμο.” Πιστεύει ότι κάθε ζωντανός οργανισμός τελικά επανασυνδέεται με τη Γη – ότι όλοι είμαστε μέρος της ίδιας ενέργειας.

Καθημερινά συλλέγει πλαστικά που ξεβράζονται στην παραλία. Παρά την αποστροφή του απέναντι στους ανθρώπους, φρουρεί τις ακτές του Budelli με θέρμη και εκπαιδεύει τους θερινούς επισκέπτες σχετικά με το οικοσύστημα και τους τρόπους προστασίας του.

“Δεν είμαι βοτανολόγος ή βιολόγος”, λέει ο Morandi. “Ναι, γνωρίζω ονόματα φυτών και ζώων, αλλά η δουλειά μου είναι πολύ διαφορετική από αυτή. Προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν γιατί το φυτό χρειάζεται να ζήσει.”

Ο Morandi πιστεύει ότι αν διδαχθούν οι άνθρωποι τον τρόπο να βλέπουν την ομορφιά, τότε θα σωθεί ο κόσμος από την εκμετάλλευση. “Θα ήθελα οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να μην βλέπουμε την ομορφιά, αλλά να αισθανόμαστε την ομορφιά με τα μάτια κλειστά”, λέει.

Οι χειμώνες στο Budelli είναι ιδιαίτερα όμορφοι. Μπορεί να περάσουν και 20 ημέρες χωρίς να έχει ανθρώπινη επαφή. Βρίσκει παρηγοριά στην ήσυχη ενδοσκόπηση που του προσφέρεται και συχνά κάθεται στην παραλία ακούγοντας τους ήχους του ανέμου και των κυμάτων.

“Είναι σαν να είμαι φυλακισμένος εδώ”, λέει. “Αλλά είναι μια φυλακή που επέλεξα για τον εαυτό μου.”

Περνάει το χρόνο του με δημιουργικές αναζητήσεις. Μετατρέπει το ξύλο του κέδρου σε γλυπτά, βρίσκοντας πρόσωπα κρυμμένα στις νεφελώδεις μορφές τους. Διαβάζει με ζήλο, διαλογίζεται και μαθαίνει για τη σοφία των Ελλήνων φιλοσόφων. Φωτογραφίζει το νησί, θαυμάζει το πώς αλλάζει από ώρα σε ώρα, από εποχή σε εποχή.

Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο για τους ανθρώπους που περνούν μεγάλες χρονικές περιόδους μόνοι τους. Οι επιστήμονες εδώ και πολύ καιρό κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μοναξιά φέρνει δημιουργικότητα. Κάτι που αποδεικνύεται από πολλούς καλλιτέχνες, ποιητές και φιλοσόφους ανά τους αιώνες, οι οποίοι δημιούργησαν τα σημαντικότερα έργα τους απομονωμένοι από την κοινωνία.

φωτο: Michele Ardu

Πηγή: enallaktikos.gr