Η Φωτεινή υιοθέτησε τον 5χρονο Abatou και είναι η πιο ευτυχισμένη μαμά του κόσμου

Αbeti η Abatou, 5 χρονών γεννημένος στην Ορομια της Αιθιοπίας. 3,5 χρόνων βρέθηκε εγκαταλελειμμένος στο προαύλιο μιας εκκλησίας. Σε μια χώρα με εκατομμύρια ορφανά και εκατοντάδες χιλιάδες να ζουν στους δρόμους αυτός μόλις στα 3,5 χρόνια του έπρεπε να διεκδικήσει την ζωή του και να τα βγάλει πέρα.

Είναι ο Abatou Παντζιάς και επιτέλους έφτασε σπίτι του και ποτέ ξανά δεν θα χρειαστεί να τα βγάλει πέρα μόνος του.

Από τα 3,5 μέχρι τα 5 του έζησε σε τρία διαφορετικά ορφανοτροφεία , και κάθε φορά έπρεπε να ακούει σε νέο όνομα, να γνωρίζει νέους ανθρώπους ,νέες συνθήκες( η μια πιο δύσκολη από την άλλη) και να ακούει μια νέα γλωσσική διάλεκτο.

Βγαίναμε εκτός ορφανοτροφείου μαζί με δυο φιλαράκια του και πηγαίναμε για φαγητό , για παιγνίδι , για ψώνια,για ότι θα έκανε κανονικά ένα παιδί της ηλικίας του.

Τον συνάντησα πριν δεκατρείς μήνες και σε αυτό το διάστημα βρεθήκαμε τέσσερις φορές περνώντας κάθε φορά μια εβδομάδα μαζί.Ερχόταν το πρωί μαζί μου και έπρεπε το βράδυ να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο. Βγαίναμε εκτός ορφανοτροφείου μαζί με δυο φιλαράκια του και πηγαίναμε για φαγητό , για παιγνίδι , για ψώνια,για ότι θα έκανε κανονικά ένα παιδί της ηλικίας του. Το πρώτο βράδυ της πρώτης ημέρας που έπρεπε να τον αφήσω έβαλε τα κλάματα ,όχι με κραυγές αλλά βουβά και με πολλά δάκρυα.

Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι τρυφερός ,δότικος ,έξυπνος , αξιοπρεπής,του αρέσει το κολύμπι στην πισίνα, τα γυαλιά ηλίου , οι κουκούλες, να κάνει ντους 10 φορές την ημέρα και αντίστοιχες φορές να πλένει τα δόντια του.

Με την βοήθεια του οδηγού του εξήγησα ότι η ζωή μας για λίγο καιρό θα είναι έτσι και ότι θα πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να φτάσουμε στο τέλος αυτής της διαδρομής. Του έδειξα φωτογραφίες από το σπίτι μας, τα σκυλάκια μας, τα ξαδέλφια του,τον Μάριο και τον Νικόλα και του υποσχέθηκα πως ότι και να γίνει εμείς θα ζήσουμε μαζί . Από εκείνο το βράδυ δεν δάκρυσε ποτέ ξανά. Μου επέτρεπε να κατάφερνω να τον αφήνω και να αντέχω να φεύγω από την Αιθιοπία κάθε φορά που τελειώναν οι κοινές μας ημέρες.

Δεν ξέρω την ιστορία του μέχρι τα 3,5 χρόνια του, δεν ξέρω την ημερομηνία γέννησης του, το ωροσκόπιο του η τους βιολογικούς του γονείς. Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι τρυφερός ,δότικος ,έξυπνος , αξιοπρεπής,του αρέσει το κολύμπι στην πισίνα, τα γυαλιά ηλίου , οι κουκούλες, να κάνει ντους 10 φορές την ημέρα και αντίστοιχες φορές να πλένει τα δόντια του.

Είναι ο Abatou Παντζιάς και επιτέλους έφτασε σπίτι του και ποτέ ξανά δεν θα χρειαστεί να τα βγάλει πέρα μόνος του. Είναι η δεύτερη υπόσχεση που του έδωσα όταν τον πήρα από το χέρι να φύγουμε οριστικά από το ορφανοτροφείο. ΥΓ: Σαν τον Abatu γνώρισα δεκάδες παιδάκια και αλλά εκατοντάδες που δεν τα γνώρισα αλλά ξέρω ότι περιμένουν να βρουν το σπίτι τους. Θα κάνω την ίδια ευχή που κάνω πάντα και για τα αδέσποτα ζωάκια . Να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να ανοίξουν τις καρδιές τους και τα σπίτια τους.

Δείτε την ανάρτηση της Φωτεινής Παντζιά στο φέισμπουκ πριν δύο μήνες:

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10215213662957750&id=1318757348

[womantoc.gr]