Οι φιλίες που έφτασαν στο τέλος τους είναι μαθήματα

Φιλίες που τέλειωσαν. Ξενύχτια και γέλια που θα καταχωνιαστούν στο χρονοντούλαπο. Εκτός κι αν αποφασίσουμε να τα βγάλουμε ξανά στην επιφάνεια. Πονάει το τέλος μιας φιλίας. Είτε το θελήσαμε εμείς είτε οι άλλοι. Χάνεις για πάντα ένα κομμάτι σου. Δεν είναι εύκολο, μα κάποιες φορές είναι απαραίτητο. Για να προχωρήσεις.

Το τέλος μιας φιλίας, ειδικά όταν αφορά κολλητούς, μοιάζει αρκετά με το τέλος μιας σχέσης. Τηλέφωνα σβήνονται, μπλοκαρίσματα πέφτουν στο facebook κι έπειτα όλα φαίνονται να είναι όπως πριν. Δεν είναι όμως. Είχες κάνει αυτό το άτομο μέρος της καθημερινότητάς σου για τόσο καιρό, είναι λογικό να νιώθεις κενό τώρα. Θα περάσει. Θέλει χρόνο, αλλά θα περάσει. Το θέμα είναι, αξίζει να νιώθεις έτσι; Κι όχι μόνο εσύ αλλά κι ο πρώην κολλητός σου.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Η περίπτωση που τσακωθήκατε για μια παρεξήγηση, είναι η πιο ανώδυνη. Ναι, μπορεί ν’ ανταλλάξατε βαριές κουβέντες, μπορεί ακόμα και να ορκιστήκατε πως δε θα μιλήσετε ποτέ ξανά, όμως όλα αυτά γιατί; Μήπως επειδή ένας γνωστός του γνωστού του φίλου σου διέδωσε φήμες που δεν ισχύουν; Θα κάτσεις ν’ ακούσεις τα κουτσομπολιά αντί να μιλήσετε και να τα βρείτε; Σοβαρά τώρα; Συνήθως, μια ήρεμη συζήτηση λύνει τα πάντα. Ή σχεδόν τα πάντα.

Και ώρα ερχόμαστε στην περίπτωση που η σχέση δε θα μπορέσει ποτέ να είναι όπως πριν. Κάποιος πρόδωσε, κάποιος κορόιδεψε, όπως και να ‘χει, η εμπιστοσύνη κλονίστηκε. Μπορεί ακόμα και να έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία, μα ν’ αποδείχτηκε μάταιη. Δεν πειράζει. Τώρα ξέρεις. Ξέρεις τα όριά σου και τι δεν ανέχεσαι στους άλλους. Το τέλος αυτής της φιλίας σου έμαθε να προσέχεις τους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, να μην ανοίγεσαι σε όλους. Δε χρειάζεται κιόλας. Οι φιλίες που έχουν αντέξει στο χρόνο είναι συνήθως κι αυτές που δεν πρόκειται να σε «δώσουν» ποτέ.

Αυτό δε σημαίνει πως και μια καινούρια φιλία δεν είναι ικανή να σε γεμίσει και να σου χαρίσει όμορφες στιγμές. Όταν όμως δεν ξέρεις τον άλλο πολύ καιρό, είναι λογικό να είσαι επιφυλακτικός απέναντί του. Έτσι κι αλλιώς, τα άτομα που αποδείχτηκαν ανάξια της εμπιστοσύνης σου, σου έμαθαν κυρίως ένα πράγμα.

Όσους ανθρώπους κι αν έχεις γύρω σου, όσο κι αν σ’ αγαπούν, εσύ να στηρίζεσαι πάντα στα πόδια σου. Να τους αγαπάς, να τους φροντίζεις, αλλά μην εξαρτάσαι από κανέναν. Ούτε αυτοί από ‘σένα. Η εξάρτηση είναι συνήθως αυτή που οδηγεί στη μεγαλύτερη απογοήτευση.

Υπάρχει βέβαια κι η περίπτωση να φταις εσύ ο ίδιος για το τέλος μιας φιλίας. Αν ισχύει αυτό, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Ακόμα κι αν νιώθεις πως η σχέση αυτή δεν πάει άλλο, πως βρίσκεστε σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους και πως η επικοινωνία έχει πάει περίπατο, ο άλλος δικαιούται έστω μια εξήγηση. Είναι κρίμα να καταστρέφεται μια φιλία με τσακωμούς και φωνές. Κάποτε μοιραστήκατε μυστικά, φόβους κι ανασφάλειες, δε σας αξίζει ένα τέτοιο τέλος.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις, θυμήσου πως κάθε άνθρωπος έχει κάτι να μας διδάξει. Με άσχημο ή με όμορφο τρόπο, δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς θα ήταν τόσο βαρετό αν τα μαθαίναμε όλα εύκολα κι όμορφα! Μέσα απ’ τις εμπειρίες γνωρίζουμε τους άλλους κι αυτοί εμάς. Και τελικά, γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Κράτα λοιπόν αυτά που έμαθες από τους φίλους σου και να είσαι σίγουρος πως θα κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Ε, κι αν καταλάβετε πως κάνατε βλακεία και θελήσετε  να πιείτε ξανά στο όνομα της φιλίας σας, ποτέ δεν είναι αργά.

Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Κωνσταντουδάκη: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή