Η εξομολόγηση της παντρεμένης που κάνει τον γύρο του διαδικτύου: «Ένας χρόνος χωρίς συνουσία…»

Οι περισσότεροι ψυχολόγοι συνηθίζουν να λένε ότι όταν η συνουσία σε ένα γάμο σταματά το ζευγάρι οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στο διαζύγιο.

Στον κανόνα υπάρχουν πάντα και εξαιρέσεις. Μια τέτοια είναι και η περίπτωση της μπλόγκερ Σουζάνα Τζανίς η οποία μετά από ένα χρόνο αποχής , περιγράφει σε επτά σημεία πώς αυτό βοήθησε το γάμο της.

«Το μεγαλύτερο ταμπού σε ένα γάμο είναι το να παραδεχθεί το ζευγάρι ότι είναι ευτυχισμένο ακόμη και αν δεν… κρεμιέται από πολυελαίους για να έχει επαφή κάθε βράδυ. Εγώ το παραδέχομαι. Δυο μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού μου εγώ και ο άντρας μου δεν είχαμε κάνει τίποτα.

Δεν τρέχει τίποτα, σκέφτηκα. Στη συνέχεια, όμως, πέρασαν ακόμη τρεις μήνες χωρίς συνουσία και πριν το καταλάβουμε συμπληρώθηκε ένας χρόνος χωρίς να έρθουμε σε επαφή (εγώ το αποδίδω στο ότι ο σύζυγός μου δουλεύει περίεργες ώρες και ότι ήμασταν γονείς ενός νεογέννητου).

Ημουν τρομοκρατημένη. Πώς θα τα καταφέρναμε; Τελικά, όλα έγιναν. Κατά τη διάρκεια, όμως, της χρονιάς εκείνης που δεν κάναμε τίποτα, πήρα μερικά καλά μαθήματα για το γάμο μου και ανακάλυψα ότι η δική μας αποχή ουσιαστικά επηρέασε το γάμο προς το καλύτερο.

Σταματήσαμε να χρησιμοποιούμε την επαφή σαν όπλο

Μετά τη γέννηση του μωρού μας άρχισα να νιώθω ότι ο σύζυγός μου με απορρίπτει. Βαρέθηκα να προσπαθώ να κάνω κινήσεις που δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Το γεγονός ότι έμοιαζε να μην τον νοιάζει καθόλου, με πανικόβαλε. Υπάρχε κάποιο πρόβλημα; Οχι. Απλά ήταν εξαντλημένος από τη δουλειά του και εγώ έκανα σαν μια θυμωμένη σύζυγο που βιώνει την απόρριψη.

Τελικά κατάλαβα, ότι χρησιμοποιούσα την επαφή σαν ένα παιχνίδι εξουσίας, το οποίο τώρα αποτύχαινε.

Οσο προσποιούμουν ότι δεν τον ήθελα, άλλο τόσο και περισσότερο προσποιούνταν και εκείνος. Και αυτό μας οδήγησε σε αδιέξοδο. Τελικά το καταλάβαμε, αποφασίσαμε να το συζητήσουμε και καταλήξαμε ότι αυτό που εγώ θεωρούσα απόρριψη από εκείνον δεν ήταν παρά… τεμπελιά. Τεμπελιά από το μέρος του. Από εκείνη τη στιγμή αποφασίσαμε ότι κάθε στιγμή που περνάμε μαζί, μέρα νύχτα είναι σημαντική και ας μην υπάρχει προσδοκία για συνουσία.

Η συνουσία δεν είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του γάμου

Φυσικά και είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό του. Αλλά δεν είναι και το πιο σημαντικό. Τι είναι το πιο σημαντικό; Να είσαι σε ένα γάμο όπου υπάρχει πραγματική αγάπη. Τη χρονιά εκείνη που δεν κάναμε καθόλου  πήραμε ο ένας τον άλλον πολλές αγκαλιές και ανταλλάξαμε πολλά φιλιά. Δεν παραμελήσαμε ο ένας τον άλλο συναισθηματικά ή σωματικά, παρότι παραμελήσαμε ο ένας τον άλλον. Το μάθημα που πήραμε ήταν το εξής: Η στοργή χωρίς επαφή είναι εντελώς υποτιμημένη.

Το να πηγαίνεις πίσω, στην αρχή, δεν είναι και τόσο κακό…

Τα φιλιά είναι σημαντικά. Και συχνά σε ένα γάμο παραμελεί ο ένας να φιλάει τον άλλον. Δεν μιλάω για ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο ή ένα βιαστικό φιλί του αντίο. Μιλώ για τα βαθιά, αργά φιλιά, αυτά που δίναμε στα κρυφά όταν ήμασταν 17. Δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από αυτό.

Η καλή επαφή είναι το ίδιο με το να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου
Μετά τον ερχομό του μωρού μου, δεν ένιωθα επιθυμητή. Εχασα τα κιλά που είχα πάρει στην εγκυμοσύνη μου, πέταξα τα σουτιέν της εγκυμοσύνης μου και πήρα άλλα δαντελωτά, αγόρασα καινούρια μπραζίλιαν , αποτρίχωσα τα πόδια μου και έκανα τα πάντα για να αρχίσει να μου αρέσει ο εαυτός μου. Ετσι θα άρεσα σιγά σιγά και πάλι στον σύζυγό μου.

Λίγο ποτό κάνει καλό

Οταν ήρθε η ώρα να ξανακάνουμε με τον άνδρα μου πλημμύρισα από αναστολές. Ετσι ήπια μια δυο γουλιές ποτό για να χαλαρώσω. Ηταν τρομακτικό και λίγο περίεργο. Ντρεπόμουν. Αλλά είναι σαν το ποδήλατο. Γρήγορα θα θυμηθείτε πώς γίνετε, ακόμη και αν σας πονάει το σώμα σας την άλλη ημέρα.

Η απραξία με έκανε πιο δραστήρια

Με το πέρασμα του καιρού η αρχική σφοδρή επιθυμία που είχα με τον σύζυγό μου διαλύθηκε. Η επαφή (πριν… κάνουμε το διάλειμμα του ενός έτους) είχε γίνει ρουτίνα, μονότονο. Οταν όμως αρχίσαμε να κάνουμε ξανά  μετά το διάλειμμα του ενός χρόνου νιώθαμε σαν έφηβοι, σαν να κάναμε για πρώτη φορά.

Τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις άγονες περιόδους στο γάμο μας

Τελικά, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν κάνουμε κάτι λάθος ή συμβαίνει κάτι περίεργο όταν ο γάμος μας περνάει κάποιες άγονες περιόδους. Προβλήματα προκύπτουν μόνο όταν το ένα από τα δυο μέλη του ζευγαριού έχει υψηλότερη λίμπιντο από του άλλου. Κατά τη διάρκεια του γάμου, η  ζωή θα έχει αναπόφευκτα κορυφές και κοιλάδες, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό»

Πηγή