Η Ελένη και ο δικός της Τρωικός Πόλεμος για τη ΖΩΗ

«Mαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε

 πως τόσος πόνος τόση ζωή

πήγαν στην άβυσσο

για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.»

                                                   Γ. Σεφέρης

Στη Σύρο πριν κάποια χρόνια  σε μια φτωχή οικογένεια γεννήθηκε ένα κοριτσάκι.

Το ονόμασαν Ελένη για τη θεία της που έφυγε από τη ζωή  33 ετών .

Η δικιά μας Ελένη, το κοριτσάκι ,γυναίκα πια που θα μιλήσουμε απόψε, δεν είχε την τύχη της γνωστής Ωραίας Ελένης του Μενελάου. Δεν έγιναν πόλεμοι για χάρη της  αλλά  αντίθετα …έγινε εκείνη πολεμιστής για να σώσει τη ζωή της.

Σαν κοριτσάκι ήταν ευαίσθητο και ανασφαλή ,επηρεαζόταν πολύ από τον πόνο των άλλων και τον βίωνε σαν δικό της.

Η ανασφάλεια, οι φοβίες, της δημιούργησαν από μικρή πρόβλημα στη υγειά της.

Στο δημοτικό ,λόγω της ιδιαιτερότητας της βίωσε τον ρατσισμό.

15 ετών παράτησε το σχολείο στην Τρίτη Γυμνασίου και βγήκε στο μεροκάματο για να μην επιβαρύνει την οικογένεια της.

Χωρίς κύρια εφόδια και με προβλήματα υγείας , φυσικό ήταν  άλλαζε συνέχεια δουλειές.

Στην εφηβεία και μετέπειτα …έκανε σχέσεις ,ερωτεύθηκε αλλά και εκεί πάλι βίωσε τον ρατσισμό.

Ταλαιπωρήθηκε ,κουράστηκε …αλλά ήταν εκεί γιατί αυτή ήταν η ζωή της.

Στα 33 χρόνια της,  στα χρόνια του Χριστού, πάνω στα καλύτερα της  (όπως λέει εκείνη) άρχισε ο δικός της ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.

Ανακάλυψε έναν όγκο στο μαστό της.

Γνώριζε τι μπορεί να σημαίνει αυτό γιατί το ίδιο είχε συμβεί και στη μητέρα της.

Άρχισε ένα δύσκολο ,ψυχθοφόρο  ταξίδι….

από  τον ένα γιατρό στον άλλο

και από την μία εξέταση στην άλλη

Και η απόφαση βγήκε.

Η δικιά μας Ελένη είχε ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΣΤΟΥ και μάλιστα χρειαζόταν να αφαιρεθεί όλος ο Μαστός και Οι Λεμφαδένες.

Να κάνει χημειοθεραπείες, να πάρει ορμόνες.

Στα 33 της  η Ελένη της δική μας ιστορίας  ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΓΗ  ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ

Ήταν νέα, είχε όνειρα, ήθελε να ζήσει ,δεν ήθελε να πεθάνει. Σκεφτόταν τη ζωή που είχε μπροστά της , ήθελε να  δημιουργήσει οικογένεια Τότε άρχιζε η ζωή της …και η λέξη ΚΑΡΚΙΝΟΣ… της την έκοβε.

Απόλυτη απελπισία.

Ένιωθε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει. Ότι δεν είχε τη δύναμη να συνεχίσει αυτό το ταξίδι του καρκίνου ,με ότι αυτό συνεπάγεται!

Και έτσι όπως αισθανόταν  τότε ,τελείως άδεια και κενή …….ψάχνοντας για όπλα στο δικό της Τρωικό Πόλεμο…..στράφηκε σ αυτόν που ήταν πλάι της  σ όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής της …στο ΘΕΟ.

Προσευχόταν νύχτα –μέρα.

Λίγο πριν μπει στο χειρουργείο  σ΄ένα λοφάκι , στα Χρούσσα της Σύρου στην εκκλησία της Φανερωμένης η δικιά μας  Ελένη, γονατιστή προσεύχεται να της δώσει ο θεός τη δύναμη να τα καταφέρει, προσεύχεται για να ζήσει.

Στον ιερέα ζήτησε να της διαβάσει μια προσευχή.

Τα δάκρυα της , καυτό ποτάμι ,έτρεχαν στο πάτωμα και ο πατέρας ,ο πατέρας Σεβαστιανός βλέποντας τον πόνο και την απελπισία της ,της ζήτησε να μιλήσουνε.

Από τότε για την δικιά μας Ελένη ξεκίνησε η ομορφότερη στήριξη που είχε ποτέ στη ζωή της.

Ο λόγος του πατέρα Σεβαστιανού  την πήγε πιο κοντά στο Θεό, της έδωσε τα όπλα για τον δικό της πόλεμο με το χειρουργείο και  τον ΚΑΡΚΙΝΟ.

Ο λόγος του πατέρα Σεβαστιανού ήταν το φως στη σκοτεινή νύχτα της ψυχής της, στην απώλεια της θηλυκής  της πλευράς  ,στο μακρύ δρόμο για τις χημειοθεραπείες.

Πριν 16 χρόνια, η δικιά μας Ελένη νίκησε  για πρώτη φορά τον Καρκίνο του Μαστού…….

3 χρόνια μετά στα 36 της ,νοσεί ξανά από μια μετάσταση σ άλλο σημείο του σώματος της και ακολουθεί  νέο χειρουργείο.

Ο πατέρας Σεβαστιανός και λίγοι φίλοι δίπλα της ,για να νικηθεί κι αυτός ο πόλεμος

Σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα ,χάνει τον πατέρα της ,απώλεια μεγάλη.

Ο πατέρας Σεβαστιανός πάλι εκεί δίπλα της…..της δίνουν τη δύναμη να πάει νυχτερινό σχολείο, να έχει ένα απολυτήριο στα χέρια της.

Σ όλο αυτό το χρονικό διάστημα ,μ όλους αυτούς τους αγώνες ζωής ….έπρεπε να αγωνίζεται και απέναντι στο Κράτος, ν αντιμετωπίζει ξανά και ξανά επιτροπές ,εξεταστές, να της κόβουν τη  μικρή αναπηρική σύνταξη που δικαιούται , και να κάνει ενστάσεις για να την πάρει πίσω .

Να προσπαθεί ν αποδείξει συνέχεια τι?

Ότι το …»κομμένο χέρι» της  ξαναφύτρωσε?

Μακάρι να γινόταν αυτό!!

16 χρόνια αγώνας, πόλεμος της δικιά μας Ελένης απέναντι στον Καρκίνο και στο ανάλγητο κρατικό μηχανισμό των επιτροπών .

Το 2008 χάνει τη μητέρα της.

Ένιωσε ότι πήρε την τερματική βολή της ζωή της.

Ολομόναχη να καταρρέει ο κόσμος της.

Ο πόνος, η απελπισία  της δημιούργησαν  αυτοάνοσα και βαριάς μορφής κατάθλιψη.

Απελπισία ,πόνος, μοναξιά …το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο

Ο πατέρας Σεβαστιανός πάντα εκεί …να είναι με το λόγο του το όπλο του δικού της πολέμου.

Το Μάρτιο του 2015 ,νέο χειρουργείο και στους δυο μαστούς.

4 χρόνια χωρίς τη δυνατότητα να δουλέψει,να τρέχουν οι λογαριασμού και το επισκευστικό δάνειο για το πατρικό της σπίτι, χωρίς σύνταξη από το ανα΄λγητο κράτος,χωρίς λεφτά για τις νέες επεμβάσεις.

Αγώνας, αγώνας ,αγώνας ζωής και επιβίωσης πια.

Βρέθηκαν φίλοι, συμπαραστάτες δίπλα της,  οι τοπικοί άρχοντες, η τοπική κοινωνία μέσω τηλεμαρωθόνιου στην Δημοτική ΑΙΓΑΙΟ τηλεόραση,

Φίλοι της έκανανε  αγώνα ποδοσφαίρου …

 Ο πατέρας Σεβαστιανός πάντα εκεί

Και η δικιά μας Ελένη του τρωικού πολέμου για τη ζωή , ξαναβγήκε νικήτρια με τον ΚΑΡΚΙΚΟ  και πάλεψε δικαστικά με το κράτος για το δικαίωμα της αναπηρικής σύνταξης με την βοήθεια φίλων που την στήριξαν οικονομικά.

Και κέρδισε το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα της αξιοπρεπούς ύπαρξης της.

Σήμερα έχει γίνει το στήριγμα για άλλους ανθρώπους, είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας μεταφέρει τις εμπειρίες της και γίνεται  εκείνη στήριγμα για τους άλλους .

Ανταποδίδει τη βοήθεια που πήρε εκείνη με εθελοντική προσφορά στο

Σύλλογο ΑΜΕΑ-ΚΥΚΛΑΔΩΝ

Σύλλογο Καρκινοπαθών και Φίλων Κυκλάδων

Σύλλογο ρευματοπαθών Σύρου (ΙΑΣΙΣ)

Στην ομάδα αυτοβοήθειας «ΑΛΛΑΖΩ» για άτομα με κατάθλιψη

Στο δρόμο, σ όλους όσους τη χρειάζονται

Και παρ όλο που πάντα αναρωτιέται :

«Γιατί να γίνονται αυτά? Γιατί να πονάει κόσμος ?»

Παρόλο που πονάει ακόμα, παρόλο  που πολλές πέφτει ….Σηκώνεται.

Ο Θεός και η καθολική εκκλησία ,μέσω του πατέρα Σεβαστιανού ήταν και είναι πάντα δίπλα της.

Η δικιά μας Ελένη του Τρωικού πολέμου με τον Καρκίνο, σήμερα είναι εδώ και στέλνει μέσω της εκπομπής μας ένα ΠΑΚΕΤΟ που για εκείνη είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον άνθρωπο που ήταν και θα είναι το στήριγμα της

Τον πατέρα Σεβαστιανό  εφημέριο της Φανερωμένης στα Χρούσσα της Σύρου …μόνο που τώρα ο καλός πατέρας είναι Καθολικός Αρχιεπίσκοπος  Αθηνών  (Ελλάδος)

Ολόκληρο το επεισόδιο Ελένη Ρούσσου- Αρχιεπισκόπου  Αθηνών Σεβαστιανού Ροσσολάτου.

Πηγή : alithinesgynaikes.gr