Γιατί ο Μπαχ κυκλοφορούσε πάντα έχοντας ένα μαχαίρι μαζί του ;;;

Ο «ποιητής των ήχων», ο σπουδαιότερος συνθέτης όλων των εποχών, ο μουσουργός που μας χάρισε τη μουσική των αγγέλων και πολλά τέτοια εμφατικά κυκλοφορούν ακόμα για να περιγράψουν έναν από τους κορυφαίους αναμφίβολα συνθέτες όλων των εποχών.

Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ήταν όμως γνωστός για δύο πράγματα: τόσο για την αξιοσημείωτη καριέρα του όσο και για τον στρυφνό του χαρακτήρα! Κάτι που αποσιώπησαν φυσικά οι λογής βιογράφοι του «αγιοποιώντας» τη ζωή του, καθώς μόνο ένας άγιος άνθρωπος θα μπορούσε να έχει συνθέσει τέτοια ουράνια και αγγελική μουσική.

Όπως όμως μαθαίνουμε από πηγές της εποχής και μητρώα, τα πράγματα μόνο έτσι δεν ήταν, καθώς ήδη από τα σχολικά του χρόνια η ζωή του μαστιζόταν από πολέμους συμμοριών, ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις, ακόμα και σαδισμό και σοδομισμό άλλων αγοριών.

Μέσα σε ένα τέτοιο αντικοινωνικό περιβάλλον και με τον ακραίο δυναμισμό του χαρακτήρα του να έχει κάνει ουκ ολίγες ζοφερές εκδηλώσεις, ο νεαρότατος Μπαχ προσλήφθηκε λοιπόν ως διευθυντής εκκλησιαστικής χορωδίας. Με ένα τσούρμο όμως κακόφωνων παιδιών να τον περιτριγυρίζουν συνεχώς, δεν θα έπαιρνε πολύ στην ούτως ή άλλως ανυπόμονη φύση του να εξοργιστεί, καθώς όχι μόνο δεν μάθαιναν, αλλά δεν άκουγαν κιόλας τον δάσκαλό τους, που συνέβαινε να είναι ο μεγαλύτερος συνθέτης όλων των εποχών!

Εγκλωβισμένος λοιπόν σε μια δουλειά που απεχθανόταν και περικυκλωμένος από επίδοξους μουσικούς που δεν τις έπαιρναν τις παρτιτούρες, έβαζε συνέχεια τις φωνές, έβριζε και καταριόταν, κάνοντας το μάθημα της χορωδίας σωστό βάσανο για όλους. Με πολλούς όμως από τους μαθητές του να είναι μεγαλύτερης ηλικίας από τον συνθέτη (που ήταν τότε στα μέσα της τρίτης δεκαετίας του, κάπου 25 χρονών δηλαδή) και σαφώς πιο χειροδύναμοι, δεν άργησαν να εκδηλωθούν σφοδρές αντιπαραθέσεις, ακόμα και περιστατικά χειροδικίας.

Κι έτσι ο δάσκαλος άρχισε να παρενοχλείται πια συνεχώς από τους απείθαρχους μαθητές του, ακόμα και στον δρόμο ή στην εξώπορτα της οικίας του, κάτι που τον ανάγκασε τελικά να κουβαλά μαζί του ένα μαχαίρι, ζωσμένο στη ζώνη του, μην τυχόν και ξεφύγουν τα πράγματα. Ήξερε εξάλλου πώς να το χρησιμοποιεί καθώς όπως είπαμε ως παιδί δεν ήταν ακριβώς αγγελούδι.

Ας πάρουμε ένα λεπτό να το σκεφτούμε αυτό: ένας από τους κορυφαίους μουσουργούς που ευτύχησε να γνωρίσει η ανθρωπότητα ήταν τόσο κακός και ανάποδος δάσκαλος που κουβαλούσε μαχαίρι για να προστατευτεί από τη μήνη των μαθητών του! Κι ενώ δεν ξέρουμε αν αναγκάστηκε να το χρησιμοποιήσει ποτέ στα χρονικά του ως δάσκαλος χορωδίας, γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας ότι προσπάθησε κάποια στιγμή να μαχαιρώσει έναν φαγκοτίστα.

Το περιστατικό κατέληξε μάλιστα σε γιγαντιαίο καυγά, με τον μουσικό να ξεφεύγει από την απόπειρα ξεκοιλιάσματός του και να γρονθοκοπεί τον συνθέτη, καθώς ο τελευταίος τον είχε προσβάλει για τον τρόπο που εκτελούσε τα πνευματικά του παιδιά, τις συνθέσεις του.

Ο οξύθυμος χαρακτήρας και η βίαιη προσωπικότητα του Μπαχ, που είχαν σαφώς διαμορφωθεί (και) από την πρόωρη απώλεια των γονιών του, έχουν απαθανατιστεί πια σε βιογραφίες, σαφώς πιστότερες στην πραγματική του ζωή από τις εξιδανικευμένες πρώτες απόπειρες. Από σχολική μάλιστα αναφορά έπειτα από σκασιαρχείο του νεαρού Μπαχ (μία από τις 258 κοπάνες του σε τρία σχολικά έτη!), μαθαίνουμε για τις εκπαιδευτικές του ημέρες: ως μαθητής ήταν «ατίθασος, θορυβώδης, ανατρεπτικός, τραμπούκος, μέθυσος, λάτρευε το κρασί και την μπίρα, κυνηγούσε συνεχώς τον ποδόγυρο … σπάζοντας παράθυρα και κραδαίνοντας το μαχαίρι του».

Το ‘χε λοιπόν το θέμα με τα μαχαίρια ήδη από τα μικράτα του, γι’ αυτό φαίνεται δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ…

Πηγή