Γιατί οι Πανελλήνιες εξετάσεις δεν πρέπει να αγχώνουν κανένα μαθητή

Εδώ κ λίγες ώρες μαθητές και γονείς, κάθονται και πάλι σε αναμμένα κάρβουνα. Από την μια η άποψη πως μια αποτυχία στις Πανελλήνιες ισοδυναμεί με το τέλος του κόσμου κι από την άλλη το άγχος για το αν θα ανταμειφθούν οι κόποι του παιδιού και το τι θα πούμε σε φίλους γνωστούς και συγγενείς σε περίπτωση αποτυχίας.  (κακά τα ψέματα η συγκεκριμένη σκέψη, υπάρχει έστω και ελάχιστα στο μυαλό όλων των γονιών).

Ας υποθέσουμε λοιπόν πώς αποτυγχάνεις στις πανελλήνιες και δεν περνάς εκεί που ήθελες.

Και λοιπόν;

Δεν υπάρχουν εναλλακτικές;

Ας υποθέσουμε πως έχεις περάσει σε μια σχολή που είχες αρκετά ψηλά στο βιογραφικό σου κι ενώ όλα πάνε καλά και τα εξάμηνα περνούν, το ένα μετά το άλλο και περνάς το κάθε μάθημα με 5,6,7,8,  βρίσκεις ξαφνικά, κάτι που σε γεμίζει περισσότερο και αποφασίζεις να αφιερωθείς σε αυτό.

Αφήνεις τη σχολή σου, γιατί απλά αυτό το έργο έχει ρίξει τίτλους τέλους για σένα. Μπράβο σου και πολύ καλά έκανες και όλα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: Δεν είναι κρίμα να αγχώνεσαι τόσο πολύ για κάτι που τελικά μπορεί να μην ολοκληρώσεις;

Το βέβαιο είναι πως το άγχος στις Πανελλήνιες είναι λογικό κι ως ένα βαθμό δικαιολογημένο, καθώς ο μύθος που συνδέει τις σπουδές με μια καλή δουλειά, υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας και γοητεύει πολλούς. Αλλά είναι ΜΥΘΟΣ, που συχνά τον ακυρώνει η ίδια η ζωή. Άρα γιατί να υπάρχει αυτή η τεράστια αγωνία που υπάρχει στην ατμόσφαιρα πριν καν ξεκινήσει η Τρίτη Λυκείου. Λίγο υπερβολική δεν είναι;

Το σημαντικό είναι το να βρεις τι είναι αυτό που θες να κάνεις στη ζωή σου, που σε γεμίζει και μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να το κάνει για χρόνια! Άπαξ και το βρεις αυτό, ότι κι αν είναι, θα καταφέρεις να πετύχεις σίγουρα και κανενός είδους Πανελλήνιες ή Ενδοσχολικές εξετάσεις δεν μπορούν να κρίνουν πόσο καλός θα γίνεις τελικά.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι σε καμία περίπτωση συμβουλές, είναι περισσότερο οι σκέψεις ενός ανθρώπου που δεν κατάφερε να βρει το δρόμο του μέσα από τις πανελλήνιες,  ωστόσο, στην πορεία κατάφερε να βρει το δρόμο του και να βρεθεί – αν και χωρίς πτυχίο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης – σε πολύ καλύτερη κατάσταση, από μερικούς φίλους και γνωστούς που έζησαν την απόλυτη πίεση τότε. Άξιζε τον κόπο;

Καλή επιτυχία σε όλους!

Πηγή