«Για εσένα μαμά, με τα δύο μικρά παιδιά»: Ένα γράμμα που θα σας συγκινήσει βαθιά

Μερικές φορές, το μόνο που χρειάζεται μία μαμά που μεγαλώνει ένα παιδί προσχολικής ηλικίας και ένα μωρό, είναι να νιώσει ότι κάποιος την καταλαβαίνει. Ότι κάποιος τη νιώθει και τη σκέφτεται. Και αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να κάνει η μαμά τεσσάρων μικρών παιδιών και blogger Amber με το παρακάτω γράμμα: Να τιμήσει όλες εσάς, τις αξιοθαύμαστες μαμάδες, που τα καταφέρνετε όλα, όσο δύσκολο κι αν είναι.

« Προς τη μαμά με το νήπιο και το μωρό,

Σήμερα σε σκέφτομαι, καθώς η αγάπη σου πολλαπλασιάζεται και ερωτεύεσαι το νέο μωρό που κρατάς στα χέρια σου. Σε σκέφτομαι, καθώς το μεγαλύτερο παιδί σου, που είναι ακόμα νήπιο, τρέχει πάνω σου και σου ζητά να το πάρεις κι εκείνο αγκαλιά. Σε σκέφτομαι καθώς προσαρμόζεσαι σε όλες τις νέες καθημερινές σου υποχρεώσεις, οι οποίες προστέθηκαν στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμά σου. Σίγουρα, πιθανότατα νιώθεις ότι ακροβατείς άχαρα ανάμεσα σε όλα όσα πρέπει να γίνουν, όμως όσοι σε παρατηρούμε από απόσταση βλέπουμε ότι κάνεις τα πάντα με περίσσια χάρη και υπομονή. Είσαι κουρασμένη, το ξέρω. Εξαντλημένη, για την ακρίβεια. Αλλά παρά την εξάντληση έχεις βρει την ενέργεια για να αγαπάς συνειδητά κάθε ένα από τα γλυκά παιδιά σου, γιατί είσαι καταπληκτική και η αγάπη που έχει μέσα σου τρέχει τόσο βαθιά στις φλέβες σου που θα έδινες και την ζωή σου για να τους το αποδείξεις.

Η αγάπη σου πραγματικά ξεπερνά κάθε λογική. Φαίνεται κάθε φορά που αλλάζεις τη μία πάνα μετά την άλλη. Κάθε φορά που συγκινείσαι επειδή τα παιδιά σου αλλάζουν νούμερο στα ρούχα τους, αναρωτιέσαι πόσο γρήγορα περνά ο καιρός και συνειδητοποιείς πόσο μεγάλωσε το μεγάλο σου. Κάθε φορά που βρίσκεσαι με τα χέρια σου λερωμένα από τα κακά και τα τσίσα των παιδιών, αλλά όταν τα πλένεις τα σφίγγεις λίγο παραπάνω, γιατί ξέρεις πόσο ευλογημένη είσαι και πως πολύ σύντομα δεν θα χρειάζεται να καθαρίζεις εσύ τα παιδιά σου.

Η συναισθηματική αυτή στιγμή διακόπτεται από το μωρό που πρέπει να φάει και το νήπιο που έχει χάσει ένα παιδί, το οποίο έχει χωθεί κάτω από τον καναπέ, και κλαίει με μαύρο δάκρυ. Διασώζεις το παιχνίδι και βρίσκεις μια ασχολία για το παιδί, η οποία θα το κρατήσει απασχολημένο για όση ώρα εσύ θα προσπαθείς να θηλάσεις το μωρό, για να μην κινδυνεύσει να το πνίξεις σκύβοντας για να πιάσεις άλλα παιχνίδια. Και κάπου εκεί που ηρεμείς λίγο και παίρνεις μια βαθιά ανάσα, νιώθεις ότι κάτι έχεις πετύχει, ότι καταφέρνεις τελικά να ανταπεξέλθεις σιγά-σιγά στη μετάβαση. Τα καταφέρνεις! Προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα της ζωής σου.

Έπειτα από 5 λεπτά ηρεμίας, το μεγάλο σου παιδί αποφασίζει να πάει σε άλλο δωμάτιο και ουρλιάζει για να πας και να το βοηθήσεις σε κάτι. Πηδάς επάνω, με το μωρό ακόμα στο στήθος και πας να δεις τι κάνει. Συνειδητοποιείς πως εκείνες οι μέρες του χαλαρού θηλασμού, κατά τον οποίον αφηνόσουν για ώρες να κοιτάζεις το βλέμμα του μωρού σου, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτή τη φορά έχεις γίνει ειδήμων στον fast-food θηλασμό.

Μιλώντας για fast food, βιώνεις την πείνα της ζωής σου. Το να τρέχεις πίσω από περισσότερα του ενός παιδιά δεν είναι αστείο. Ούτε το να βρίσκεις χρόνο για να βάλεις δυο μπουκιές στο στόμα σου, ή για να τονώσεις τον εαυτό σου με λίγη καφεΐνη. Τρως ό,τι βρίσκεις, όπως για παράδειγμα γλυκά, που φέρνουν κάθε τόσο οι φίλοι και οι συγγενείς που έρχονται για επίσκεψη, και πραγματικά αυτή τη στιγμή το τελευταίο πράγμα που σε νοιάζει να σκεφτείς είναι οι θερμίδες.

Η ζωή σου ως μαμά σε έχει αλλάξει, κατά κάποιον τρόπο. Η χαρά σου δεν είναι πλέον να είσαι φρεσκολουσμένη και ντυμένη στην τρίχα (αν και ωραία είναι να το κάνεις και αυτό μία στο τόσο). Μπορεί να μη νιώθεις ότι επικοινωνείς πλήρως με το περιβάλλον, ειδικά τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό, ωστόσο βιώνεις τις πιο γλυκές στιγμές της ζωής σου. Αυτές τις μέρες βρίσκεις χαρά στο να θυσιάζεσαι για τα παιδιά σου. Αφήνεις άλλα πράγματα πίσω για να είναι εκείνα η προτεραιότητά σου. Οι άμεσες ανάγκες τους μπλοκάρουν οτιδήποτε άλλο θέλεις ή χρειάζεται να κάνεις. Είναι απολύτως εξαρτημένα από εσένα και, ενώ αυτό μπορεί να σου φαίνεται κουραστικό, είσαι μαμά και φτιάχτηκες για να μπορείς να ανταπεξέλθεις.

Μέρα με τη μέρα η αυτοπεποίθησή σου ισχυροποιείται. Μια μέρα αποφασίζεις να τα πάρεις και τα δύο μαζί σου έξω, στο σούπερ μάρκετ. Ταΐζεις το μωρό πριν φύγετε από το σπίτι, που σημαίνει ότι έχεις ακριβώς 2,5 ώρες μέχρι να χρειαστεί να το κάνεις ξανά. Αφού έχεις πάρει μαζί τα πάντα, εκτός από το νεροχύτη, βάζεις τα παιδιά στο αυτοκίνητο και ξαναμπαίνεις τρέχοντας μέσα στο σπίτι για να αρπάξεις ό,τι έχεις ξεχάσει. Το σπίτι είναι ήσυχο, και αποφασίζεις να σταθείς έστω για 10 δευτερόλεπτα στην πόρτα, απολαμβάνοντας την ησυχία, πριν πάρεις μια βαθιά ανάσα και ανεβάσεις ξανά ταχύτητες για αυτό που σε περιμένει. Και να΄σαι στο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ, προσπαθώντας να αποφασίσεις πώς θα βγάλεις και τα δύο παιδιά έξω από το αμάξι με ασφάλεια. Σε σκέφτομαι, γλυκιά μανούλα, καθώς έχεις παρκάρει δίπλα ακριβώς στη σειρά με τα καροτσάκια, μεταφέρνοντας προσεκτικά το μωρό στην θέση του καροτσιού και χρίζοντας το μεγαλύτερο παιδί βοηθό σου. Σε βλέπω να τρέχεις από διάδρομο σε διάδρομο με το βλέμμα του τρόμου στο πρόσωπό του, ξέροντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκληθεί χάος. Σε βλέπω να στέκεσαι στην ουρά του ταμείου, προσπαθώντας να παραμείνεις όσο πιο ψύχραιμη γίνεται, καθώς το μεγάλο σου αρχίζει να εκτροχιάζεται και το μωρό να εκνευρίζεται, και απλά κοιτάζεις επίμονα την ταμεία, που δεν πρέπει να είναι πάνω από 22, μέχρι να σου δώσει την απόδειξη που στα μάτια σου μοιάζει με χρυσό εισιτήριο! Στην δίνει και… σώθηκες! Τα κατάφερες, νίκησες, και σου αξίζει ένας μεγάλος καφές με κρέμα σαντιγί!

Έπειτα από αυτό θα έρθουν πολλές πρωτιές. Η πρώτη φορά που το μωρό θα κοιμηθεί όλο το βράδυ. Η πρώτη φορά που το μωρό θα χαμογελάσει στο μεγάλο του αδερφάκι. Η πρώτη φορά που θα καταφέρεις να τα βάλεις και τα δύο, ταυτόχρονα, για μεσημεριανό ύπνο. Η πρώτη φορά που θα μείνεις ένα ολόκληρο βράδυ μόνη μαζί τους. Η πρώτη φορά που θα τα αφήσεις μόνα με τη γιαγιά ή τη νταντά. Η πρώτη φορά που θα αρρωστήσουν ταυτόχρονα. Η πρώτη φορά που θα παίξουν μαζί. Η πρώτη φορά που θα μαλώσουν. Η πρώτη φορά που θα γελάσουν το ένα με το άλλο. Η πρώτη φορά που θα μοιραστούν κάτι χωρίς να τους το ζητήσεις. Η πρώτη φορά που θα καταφέρεις ξανά να πιεις ένα ολόκληρο, ζεστό φλιτζάνι καφέ. Κάθε μία από αυτές τις πρώτες φορές είναι μεγάλη υπόθεση. Έχεις να περιμένεις πολύ σπουδαίες, πολύ σημαντικές στιγμές. Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε κάνει να νιώσεις διαφορετικά. Τα μικρά πράγματα μετράνε, η δουλειά που κάνεις μετράει και πάνω απ’όλα ΕΣΥ μετράς. Μέσα από κάθε δύσκολη πρόκληση και κάθε μικρή νίκη μέρα με τη μέρα, ΕΣΥ μετράς.

Έτσι ναι, σήμερα, αγαπητή μανούλα. Σήμερα σε σκέφτομαι πολύ. Γιατί μερικές φορές, όταν έχεις τρελαθεί, θέλεις απλά να ξέρεις ότι κάποιος άλλος σε καταλαβαίνει. Έχεις ανάγκη να ξέρεις ότι κάποιος άλλος καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι και ταυτόχρονα πόσο αφάνταστα σπουδαίο είναι. Μερικές φορές θέλεις απλά κάποιος να αναγνωρίσει την αξία σου και να θυμηθεί ότι είσαι φανταστική. Ότι ΕΧΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ. Ότι αγαπιέσαι. Ότι κάνεις κάτι που βοηθά τον κόσμο να γίνει καλύτερος.

Για εσένα, αγαπητή μαμά ενός νηπίου και ενός μωρού, ΕΣΥ είσαι όμορφη πέρα από κάθε προηγούμενο, και σε επευφημώ καθώς τα βγάζεις πέρα με όλο αυτό το χάος. Συνέχισε έτσι. Σε θαυμάζω.

Με αγάπη, μια μαμά.»

Πηγή