Για χάρη του έρωτα “υπηρετούν” και οι γυναίκες στο στρατό…

Της Στεύης Τσούτση.

Όλος ο κόσμος ξέρει πως η στράτευση δεν είναι υποχρεωτική για τις γυναίκες. Κι ευτυχώς να λέμε, γιατί φανταστείτε ένα λόχο θηλυκά να γκρινιάζει για τις κουκέτες, τα γυμνάσια και το φαγητό. Χώρια τους μεταξύ τους τσακωμούς. Προνοητικός ο νομοθέτης που δεν τις έβαλε σε μια τέτοια διαδικασία…
Δυστυχώς, όμως, παρά το επίσημο του πράγματος, το στρατιωτικό είναι κάτι που σχεδόν καμία γυναίκα δε γλιτώνει. Γιατί, αν υπάρχει έρωτας στη μέση και καλέσει το έτερον ήμισυ η μαμά πατρίδα, τι θα κάνεις;
Προφανώς και θα το περάσεις και συ το φανταρικό. Στα μετόπισθεν, βέβαια, αλλά θα το περάσεις.
Βοήθεια μας.
Μπορεί οι μήνες που θα περάσει ο άνδρας κλεισμένος σε ένα στρατόπεδο στην πινέζα ή μη του χάρτη να είναι δύσκολοι, αλλά και για τη γυναίκα δεν πάνε πίσω.
Τα ζόρικα ξεκινούν από την αρχή.
Λίγο το έχεις να βλέπεις το όμορφο αγόρι σου να κουρεύεται με την ψιλή και να μη μένει τρίχα από τα όμορφα γένια του;
Άλλος άνθρωπος, που δυσκολεύεσαι να συνηθίσεις. Και μεταξύ μας, δε σου πολυαρέσει…
Κι ύστερα αυτή η απόσταση και το ότι δεν μπορείς να μιλήσεις μαζί του όποτε θέλεις. Όταν έχεις συνηθίσει αλλιώς, προφανώς και σου κακοφαίνεται.
Και τις φορές που μιλάτε ή στις άδειες που συναντιέστε, οι μόνες κουβέντες είναι για το τσουρουφλίζον ζήτημα των ημερών. Μα φυσικά το στρατό.
Γυμνάσια, σκοπιές, υπηρεσίες, καψιμί, έξοδοι, αναφορές… Μαθαίνεις όλη την ορολογία, λες και υπηρετείς κι εσύ εκεί μέσα. Κι όσο βαρά αυτός σκοπιά, βαράς κι εσύ μπας και καταφέρει να σου στείλει κανένα μήνυμα στα κλεφτά. Έχεις γίνει μανούλα στο γερμανικό. Παντού αχώνευτος αυτός ο λαός. Από τα χρέη μέχρι και τη σκοπιά!
Γίνεσαι μαμά, φίλη, σύντροφος. Γίνεσαι ο ακαταπόνητος συνομιλητής. Εκείνος που θα του ανοίξει την καρδιά του και θα του πει όσα τον βασανίζουν. Ακόμη κι αν στην αρχή καταλαβαίνεις τα μισά από όσα σου λέει. Ακόμη κι αν δεν έχεις εικόνες ενός στρατοπέδου. Απλά δημιουργείς… Για χάρη του. Για να μη νιώθει μόνος. Κι εκείνος θα αρχίσει να μιλάει και σταματημό δε θα έχει.
Από κάποιον που δε χωνεύονται στο στρατόπεδο, τη φυλακή από μια αργοπορία, τα παράπονα για τις συνθήκες που δεν έχει συνηθίσει.
Μα πάνω από όλα για την έλλειψη ελευθερίας.
Γιατί αυτό είναι που δυσκολεύονται οι άνδρες να συνηθίσουν στο στρατό. Την αδυναμία να κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν.
Αυτό ακριβώς μισούν και οι γυναίκες στο στρατό. Την αδυναμία να έχουν τους συντρόφους τους όταν τους θέλουν.
Κι έτσι απομένεις με ένα κινητό σε μόνιμη αναμονή και με ένα μυαλό χαμένο για το αν είναι καλά τις ώρες που δε μιλάτε. Κι όσο μετράει αυτός το «λελέμετρο» (σαν τους φυλακισμένους μετρούν αντίστροφα τις μέρες που απομένουν. Η προέλευση της ονομασίας, ιδέα δεν έχεις από πού είναι), τόσο μετράς κι εσύ.
Κι είναι αυτές οι απουσίες που σε γονατίζουν. Από τα γενέθλια σου, από την αλλαγή του χρόνου, την επέτειο σας, το γάμο της φίλης σας που όλοι είναι ταίρια κι εσύ αγκαζέ με το κινητό να του στέλνεις μηνύματα και φωτογραφίες.
Και μετράς τις μέρες αντίστροφα κι όσο λιγοστεύουν τόσο δεν το πιστεύεις. Ώσπου ο αριθμός φτάνει να είναι μονοψήφιος.
2 και σήμερα,
1 και σήμερα,
0 και σήμερα… Απολύομαι ψαρούκλες!
Και ξημερώνει η μεγάλη μέρα. Η αφετηρία της υπόλοιπης ζωής σας. Δίχως το χακί χρώμα, δίχως τα απαίσια κουρέματα και ξυρίσματα, δίχως υπολογισμούς, σκοπιές κι αναφορές. Δίχως κι εκείνη τη μεταλλική ταυτότητα με το μακάβριο όνομα (Τ.Α.Π : Ταυτότητα Αναγνώρισης Πτώματος) που σε πάγωνε σε κάθε του αγκαλιά.
Η μέρα που η πόρτα του στρατοπέδου κλείνει πίσω του κι αδυνατείτε και οι δυο σας να το πιστέψετε.
Απολυθήκατε.
Και οι δύο. Γιατί μαζί ήσασταν σε όλο αυτό. Μαζί στα καλά, μαζί στα κακά, μαζί και στην απέραντη μοναξιά της απόστασης.
Ο στρατός θα μπορούσε να σας διαλύσει. Μα δεν το έκανε. Είναι σαν τη φωτιά άλλωστε. Δυναμώνει τα δυνατά και εξαφανίζει τα αδύναμα αισθήματα.
Η σωστή σύντροφος θα ντυθεί 9 μήνες στο χακί, θα κάνει υπηρεσίες και θα δώσει αναφορές. Κι όλα αυτά θα τα κάνει δίχως καν να πατήσει το πόδι της στο στρατόπεδο.
Έτσι, όταν πια αυτό λήξει, δε θα μπορεί κανείς να την παρεξηγήσει που τη λένε «Στρατηγό» της σχέσης…
Έχει περάσει κι από ένα στρατιωτικό, μην το ξεχνάτε…

Του Γ.

 διαφορετικό