Ένα μωρό γεμίζει το σπίτι και την ψυχή σου

Έρχεται η ώρα που αντιλαμβάνεσαι πόσο απότομα μεγάλωσες. Ξεπεράστηκε η εφηβεία που σε έκανε να ανησυχείς τις νύχτες για το μέλλον σου και στο τέλος έκανες σημαντικά βήματα στο ξεκίνημα των επαγγελματικών σου, που άλλο τόσο σ’ είχαν σε σύγχυση. Ηρέμησαν οι κρίσεις πανικού για το πώς θα έπιανες τη ζωή απ’ τα μαλλιά κι ας ήξερες καλά πως είχες την πολυτέλεια να τη χτίσεις όπως ακριβώς αγαπάς.

Ταξίδεψες αρκετά, αλλά όχι όσο ήθελες και δούλεψες σκληρά για να καλλιεργηθείς. Άφησες την ντροπή που αισθανόσουν ως έφηβος να κάνει στην άκρη, κάνοντας τον εαυτό σου κοινωνικό κι ουδεμία σημασία έδινες σε σαχλαμάρες.

Βρέθηκε λοιπόν κι ο ιδανικός σύντροφος που σου απέδειξε επανειλημμένες φορές ότι κρατάει τα στοιχεία ενός όμορφου ανθρώπου, ο οποίος έχει τη μαγεία του δυνατού οικογενειάρχη και τη μαγκιά ενός μαχητή στα επαγγελματικά του. Αξιοσέβαστος και σοβαρός, χωρίς πολλές άδειες κουβέντες να γεμίζουν το στόμα του.

Τώρα πάμε στα υπόλοιπα που επιθυμούσες, κι ένα απ’ αυτά ήταν η καριέρα σου. Η επιθυμία που βιώνουμε ορισμένοι για την επιτυχία μας σ’ αυτό που κάνουμε, μερικές φορές γίνεται εμμονή. Δεν αφήνουμε τα υπόλοιπα γύρω μας να μας χαρούν και να τα χαρούμε κι η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές τα σχέδια που θα χτίσεις για το δικό σου μέλλον, ίσως να μην είναι εφικτά αργότερα.

Κι έτσι λοιπόν, προτίμησες απλά να αράξεις. Το σπίτι σου έγινε το στέκι σου κι επέλεξες να βάλεις τη λίστα με της επιτυχίες των 90s να παίζει, συντροφιά μ’ εκείνο το κρασί που σε ξεκουράζει τα βραδιά.

Μόνο που τώρα, βιώνεις ένα ένστικτο το οποίο δύσκολα το διαχειρίζεσαι. Δύσκολα να πεις όχι κι απλά να το ξεχάσεις, κι αφού μπει η συγκεκριμένη σκέψη στο μυαλό σου, το μόνο που επιθυμείς για να ολοκληρωθεί η ύπαρξή σου σε τούτο τον πλανήτη που ζεις, είναι να γίνεις γονιός.

Δε σε απασχολούν οι ευθύνες, γιατί ξέρεις τη δύναμή σου και γνωρίζεις πως ποτέ δε θα νιώσεις 100% έτοιμος για να διαχειριστείς έναν τόσο σοβαρό ρόλο. Μόνο χαμογελάς στην ιδέα των πρώτων Χριστουγέννων μ’ ένα πλασματάκι να μπουσουλάει ανάμεσα στα πόδια σου και να ακούς εκείνο το γέλιο που  γεμίζει όλο το σπίτι κι όλη σου την ψυχή.

Θέλεις παιχνίδια σκορπισμένα στα πατώματά σου και τα άπλυτα σου να ξεχειλίζουν απ’ το καλάθι σου. Θέλεις να μην έχεις χρόνο να χτενιστείς και να κάνεις ρεκόρ στις γκριμάτσες που σε κάνουν να μοιάζεις με τα μαϊμουδάκια που έβλεπες στον ζωολογικό κήπο όταν ήσουν κι εσύ παιδί.

Θέλεις να φιλάς πατουσάκια, που είναι το μισό της παλάμης σου και να τυλίγονται πέντε μικροσκοπικά δαχτυλάκια γύρω απ’ τα δικά σου. Θέλεις εκείνη την υπέροχη μυρωδιά μωρουδίλας στα σεντόνια σου και τη λάντζα σου γεμάτη όλων των ειδών τα μπιμπερό.

Θέλεις οικογενειακά ταξίδια, οικογενειακές συγκεντρώσεις και να ντυθείς κ’ εσύ στο πάρτι μασκέ του δημοτικού, επειδή επιμένει το μικρό σου. Θέλεις παραμύθια όλων των εποχών, μοντέρνα και μη, να τα μάθεις απέξω κι ανακατωτά και να τα διηγείσαι κάθε βράδυ, πριν έρθει η μοναδική στιγμή απόλυτης ησυχίας και κλείσουν τα μάτια που τόσο κουράστηκαν απ’ το τρέξιμο εκείνη τη μέρα.

Θέλεις να αποκτήσει διαφορετικό νόημα η ζωή σου μεγαλώνοντας με περηφάνια το δικό σου δημιούργημα. Επιθυμείς να γίνεις δάσκαλος, προστάτης κι ο καλύτερος φίλος στις συμβουλές. Να δώσεις παιδεία, στόχους ζωής κι ένα σωστό παράδειγμα για να μπορέσει αργότερα να ανοίξει τα φτερά του χωρίς φόβους κι ενδοιασμούς.

Θα δεις τη ζωή σου να παίρνει άλλη μορφή κι όλα αυτά που θεωρούσες σημαντικά να έχουν πέσει χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων σου. Γιατί η πρώτη προτεραιότητα που υπάρχει στη ζωή σου πια έχει το γέλιο που σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι, έχει το πρόσωπο ενός αγγέλου και δε σε αποκαλεί με το μικρό σου.

Συντάκτης: Λώρα Καρδακάρη-Καββαδία
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

[pillowfights.gr]