Ένα 4χρονο κορίτσι αποκαλεί έναν κύριο ‘γέρο’ μέσα στο σούπερ μάρκετ αλλά η μητέρα της ξαφνιάστηκε από την αντίδρασή του.

Η κόρη της Tara Wood, η Norah, ετοιμαζόταν να γιορτάσει τα τέταρτα γενέθλιά της. Μια μέρα πριν τη γιορτή των γενεθλίων της, η Norah έτυχε να εξηγήσει στην Tara τη συμπάθειά της για τους ηλικιωμένους ανθρώπους και το πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να πάρουν αγάπη πριν πεθάνουν.

Η Tara ήταν τόσο συγκινημένη από τα λόγια της Norah που τα μοιράστηκε στη σελίδα της στο Facebook.

Η επόμενη μέρα ήταν τα γενέθλια της Norah, και μετά το σχολείο, η Tara την πήγε σε ένα σούπερ μάρκετ να αγοράσει μερικά cupcakes.

Μετά την περιήγηση τους στο μαγαζί, και πριν το καταλάβει η Tara, η Norah στάθηκε σε ένα σημείο και χαιρετούσε ένα ηλικιωμένο κύριο που στεκόταν στον ίδιο διάδρομο.

“Γεια σου γέρο! Είναι τα γενέθλιά μου σήμερα!” φώναξε! Ο άνθρωπος, ωστόσο, την κοίταξε γεμάτος ενθουσιασμό.

Η Tara ενοχλήθηκε που η Norah τον αποκάλεσε “γέρο”. Είπε στην κόρη της να ζητήσει συγγνώμη για την απρεπή προσφώνησή της.

Αλλά τη στιγμή που η Tara ήταν έτοιμη να μαλώσει τηNorah, ο ηλικιωμένος άνδρας τη σταμάτησε και κοίταξε το μικρό κορίτσι.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια άρχισε μια αλυσίδα αντιδράσεων που άλλαξε τις ζωές όχι μόνο του ηλικιωμένου άνδρα, αλλά και της Tara, της Norah, και ολόκληρης της οικογένειας τους.

Η Tara Wood είναι μια 40χρονη μαμά και συγγραφέας. Αυτή και ο σύζυγός της, ο Garrett, έχουν επτά όμορφα παιδιά. Η Tara δημοσίευσε πρόσφατα την ακόλουθη ιστορία στο TODAY Parenting:

“Μια μέρα πριν τα τέταρτα γενέθλια της κόρης μου Norah, εκείνη μου προανήγγειλε κάτι αξιοσημείωτο.

Την είχα μόλις παραλάβει από τον παιδικό σταθμό όταν με προειδοποίησε να προσέξω ένα ηλικιωμένο άτομο που προχωρούσε στο πάρκινγκ ενός καταστήματος.”

Η Norah ήθελε να εξηγήσει στην Tara τη συμπάθειά της για τους ηλικιωμένους ανθρώπους και το πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να πάρουν αγάπη πριν πεθάνουν.

“Μου έκανε εντύπωση η σοβαρότητα και η ενσυναίσθησή της που το δημοσίευσα στο Facebook όταν φτάσαμε στο σπίτι. Και αυτό που με εξέπληξε περισσότερο, ήταν το πόσο πολύ το εννοούσε.”

“Την ημέρα των γενεθλίων της, όταν την πήρα από το σχολείο, με ρώτησε αν μπορούσαμε να σταματήσουμε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει cupcakes για την ίδια και για τα έξι αδέλφια της για να τα απολαύσουν μετά το δείπνο.

Πώς μπορούμε να πούμε « όχι »σε ένα κορίτσι που έχει γενέθλια;”

“Έβαλα τη Norah και τη μικρότερη αδελφή της σε ένα από αυτά τα τεράστια και δυσκίνητα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ που μοιάζουν με αυτοκίνητα, και κατευθυνθήκαμε προς το φούρνο. Αφού πήρε τα cupcakes, σταμάτησα σε ένα ράφι με καθαριστικά.

Ενώ κοιτούσα τα απορρυπαντικά, η Norah σηκώθηκε όρθια στο καλάθι, και φώναξε ‘Γεια σου γέρο! Είναι τα γενέθλιά μου σήμερα!’

Πριν προλάβω να τη μαλώσω, και αφ’ ότου είχα γίνει κόκκινη από ντροπή, εκείνος με σταμάτησε και ήρθε προς το μέρος μας.

Δεν έδειξε να ενοχλήθηκε από την αγένεια της μικρής του. Την πλησίασε και της είπε ‘Γεια σου κορίτσι μου! Πόσο χρονών γίνεσαι σήμερα;’

Συνομίλησαν για λίγα λεπτά, της ευχήθηκε χρόνια πολλά, και χώρισαν οι δρόμοι μας.”

“Βρήκαμε τον άνθρωπο ξανά μερικούς διαδρόμους παρακάτω. ‘Με συγχωρείτε, κύριε. Θα μπορούσατε να βγάλετε μια φωτογραφία με τη Norah για τα γενέθλιά της;’

Στην αρχή ξαφνιάστηκε αλλά δέχτηκε με ευχαρίστηση.

Αγκάλιασε τη μικρή και της είπε: ‘Θέλεις να βγούμε φωτογραφία;’

‘Ναι, κύριε, για τα γενέθλιά μου,’ είπε η Norah.

Έβγαλα το iPhone μου και τους τράβηξα μια όμορφη φωτογραφία. Ρώτησα το όνομά του, και μας είπε να τον αποκαλούμε «Dan».

Είχαμε μπλοκάρει με τα καρότσια τους άλλους πελάτες αλλά δεν τους ένοιαζε. Υπήρχε ένα όμορφο, μαγικό κλίμα στο σούπερ μάρκετ εκείνη την ημέρα που, απ’ ότι φάνηκε, όλοι το αισθάνθηκαν. Η Norah και ο κύριος Dan σίγουρα δεν είχαν προσέξει ότι φλυαρούσαν σαν δύο παλιοί φίλοι.”

“Μετά από λίγα λεπτά, ευχαρίστησα τον κύριο Dan που πέρασε ένα κομμάτι της ημέρας του μαζί μας. Εκείνος είπε, ‘Όχι, εγώ ευχαριστώ. Αυτή ήταν η καλύτερη ημέρα που είχα τον τα τελευταία χρόνια. Με κάνατε να νιώσω τόσο ευτυχισμένος, Μις Norah.’

Αγκαλιάστηκαν ξανά καθώς φεύγαμε. Η Norah τον έβλεπε μέχρι που χάθηκε απ’ το οπτικό της πεδίο.

Ήμουν συγκινημένη από αυτή τη συνάντηση και σκέφτηκα ότι ίσως μερικοί από τους αναγνώστες της σελίδας μου στο Facebook θα ήθελαν να διαβάσουν την ιστορία μου.

Έτσι, τη δημοσίευσα μαζί με μια φωτογραφία τους.”

“Αργότερα εκείνο το βράδυ, έλαβα ένα προσωπικό μήνυμα από ένα τοπικό αναγνώστη ο οποίος αναγνώρισε τον κύριο Dan.

Η σύζυγός του, η Mary, είχε πεθάνει το Μάρτιο, και αυτός ήταν μόνος αφ’ ότου η αγαπημένη του είχε φύγει.

Ρώτησα για τον αριθμό τηλεφώνου του και τον κάλεσα λίγες μέρες αργότερα.”

“Κάναμε μια επίσκεψη στο άνετο και καθαρό σπίτι του κυρίου Dan. Είχε πάει για κούρεμα, ήταν ξυρισμένος, και φορούσε όμορφα ρούχα.Έδειχνε δέκα χρόνια νεότερος.

Είχε ετοιμάσει ένα τραπέζι με λευκά χαρτιά και μαρκαδόρους για τη Norah. Της ζήτησε μερικές ζωγραφιές για να τις στολίσει στο ψυγείο του. Η μικρή ενθουσιάστηκε και ξεκίνησε αμέσως τη ζωγραφική.

Περάσαμε σχεδόν τρεις ώρες με τον κ. Dan εκείνη την ημέρα. Ήταν υπομονετικός, ομιλητικός, και ασχολιόταν συνεχώς με το κορίτσι μου. Της έφτιαξε, επίσης, και κοτομπουκιές με κέτσαπ.”

“Καθώς φεύγαμε, έβγαλε ένα μαχαίρι τσέπης και έκοψε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο από τον κήπο του. Αφού το καθάρισε από τα αγκάθια, το χάρισε στη μικρή του φίλη.

Έχει αποξηράνει το τριαντάφυλλο και το έχει φυλάξει σε μια τσάντα Ziploc κάτω από το μαξιλάρι της.”

“Η Norah ρωτά για τον κ. Dan κάθε μέρα. Ανησυχεί γι ‘αυτόν. Αναρωτιέται αν είναι μόνος, ή αν κρυώνει, ή αν έχει τυρί για το σάντουιτς του. Θέλει να είναι καλά. Θέλει να αισθάνεται ότι κάποιοι τον αγαπάνε.

Ο κ. Dan σκέφτεται, επίσης, τη Norah. Μετά από μια άλλη επίσκεψη, ο ίδιος μας είπε ότι από τότε που πέθανε η σύζυγός του δεν έχει κοιμηθεί το βράδυ χωρίς να ξυπνήσει μες τον ύπνο του. Αλλά από τότε που γνώρισε το κορίτσι μου, μπορεί και κοιμάται καλά.

‘Η Norah γεμίζει τη ζωή μου,’ είπε.

Αυτό με άφησε άφωνη και τα δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά μου.”

“Μπορεί να τους χωρίζουν εβδομήντα οκτώ χρόνια, αλλά δείχνουν σαν να γνωρίζονται χρόνια.

Η Norah και εγώ κάναμε μια συμφωνία, να βλέπουμε τον κ. Dan κάθε εβδομάδα – έστω και για δέκα λεπτά, για μια γρήγορη αγκαλιά ή για να του αφήσουμε το αγαπημένο του τυρί!”

“Τον έχω καλέσει να περάσουμε μαζί την ημέρα των Ευχαριστιών. Πλέον, είναι μέρος της οικογένειάς μας.

Μερικές φορές, οι συζητήσεις με έναν ξένο μπορούν να μας οδηγήσουν σε ένα νέο ξεκίνημα.

Δοκιμάστε το.”

Ο κ. Dan και η Norah είναι πολύ χαρούμενοι που βρήκαν ο ένας τον άλλο. Περνάνε χρόνο μαζί όχι τόσο σαν φίλοι, αλλά περισσότερο σαν παππούς και εγγονή.

διαφορετικό