Εκλογές 2015: Οι κάλπες άνοιξαν. Ο λαός μίλησε!

Της Στεύης Τσούτση.

Η κάλπη άνοιξε το πρωί και σφραγίστηκε στις 19:00 ακριβώς.
Στιγμές αργότερα, ήρθαν στα χέρια μας τα πρώτα αποτελέσματα.
Αναμενόμενα για πολλούς, καθώς τα μέσα ενημέρωσης κι όλες οι στατιστικές υπηρεσίες έδειχναν από καιρό την «αλλαγή».
Ο ουρανός φωτίζεται από αστραπές. Κάπου στην Αθήνα πιθανόν να βρέχει. Ίσως πάλι, σύμφωνα με τις προβλέψεις της κάθε Κασσάνδρας, να είναι ο ουρανός που ετοιμάζεται να πέσει στα κεφάλια μας.
Προς το παρόν πάντως, παραμένει στη θέση του… Φήμες λένε ότι ο ήλιος θα βγει κι αύριο.
Ο λαός ψήφισε κι αποφάσισε. Το σημαντικότερο από όλα όμως, είναι πως αντέδρασε. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις κανενός. Άλλωστε, νομίζω πως τα αποτελέσματα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης δεν εξαρτήθηκαν από τις πολιτικές αποχρώσεις του καθενός μας.
Αλλά από την αγανάκτηση μας. Και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Δεν είμαι από τους νικητές των εκλογών.
Αυτή η αναμέτρηση δεν είχε νικητές και χαμένους. Γι’ αυτό και δεν πανηγυρίζει κανείς.
Αυτή η αναμέτρηση σηματοδότησε ένα τέλος και μια αρχή. Κάτι νέο.
Στα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, δύο χρώματα κυριαρχούσαν στην πολιτική σκηνή. Γνωστά και μη εξαιρετέα σε όλους. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή τη δική μου αλλά και πολλών ακόμη –μην πω των περισσότερων- που αυτός ο κανόνας ανατράπηκε.
Αντίδραση; Συνειδητή επιλογή; Μάλλον είναι αυτό το «Άει σιχτίρ».
Ίσως και να μας χρειαζόταν. Κάτι να μας ταράξει τα νερά. Μια αλλαγή στην βαλτωμένη πολιτική σκηνή της οικογενειοκρατίας.
Μια αλλαγή σε μια χώρα που ενώ γέννησε το φως, ζει βουτηγμένη στα σκοτάδια.
Μπορεί η πλειοψηφία του λαού να έκανε λάθος σήμερα. Μπορεί όμως κι όχι.
Αυτή είναι η μαγεία του διαφορετικού. Του νέου. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις.
Κι όντως δεν ξέρουμε.
Ελπίζουμε.
Είναι η ελπίδα με την οποία πήγε ο κάθε ταλαίπωρος και απηυδισμένος πολίτης σήμερα να ψηφίσει. Είναι ο αναστεναγμός εκείνος που του βγήκε την ώρα που έριχνε το φάκελο στην κάλπη. Το γινάτι με το οποίο σταύρωσε το ψηφοδέλτιο του.
Ένας, σταυρός αντίδρασης για τους φόρους.
Ένας, για τις μειώσεις.
Ένας, για την ανεργία.
Κι ένας για όλες τις υποσχέσεις που έγιναν καπνός.
Θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι αύριο.Σε πείσμα όλων εκείνων που φοβούμενοι μήπως και χάσουν τις βολικές τους καρέκλες, σκόρπιζαν πανικό. Θα υπάρχουμε με ευρώ, θα υπάρχουμε και με δραχμές. Θα υπάρχουμε ακόμη κι αν μείνουμε χωρίς Ευρωπαίους εταίρους. Με πείσμα και γινάτι για όσους θέλησαν να μας ξεγράψουν.
Γιατί οι Έλληνες μάτια μου είναι ζόρικη ράτσα. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Μήτε σκλαβιές, μήτε μνημόνια.
 Η δημοκρατία και η επανάσταση είναι στο γονίδιο τους. Και μπορεί να είναι βραδύκαυστοι κάποιες φορές, αλλά όταν πάρουν φόρα τα σαρώνουν όλα. Πολιτικούς αρχηγούς, κυβερνήσεις, ψεύτες κι απατεώνες.
Κι αν ξεγελαστούν, γιατί πάντα υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο- είπαμε δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλει το διαφορετικό-, πάλι θα πεισμώσουν και θα κάνουν την ανατροπή.
Γιατί μπορεί συχνά να το ξεχνάνε, αλλά εκείνοι είναι η Ελλάδα. Κανένας κουστουμαρισμένος Εθνοσωτήρας. Γιατί άλλωστε το ξαναείπαμε. Δεν υπάρχουν πλέον τέτοιοι.
Η Ελλάδα είναι ο λαός της. Ο κάθε ένας από μας που ζει, εργάζεται και πληρώνει για να υπάρχει το αύριο.
Κι ο λαός απόψε μίλησε. Κανείς δε θα κρίνει την ορθότητα του λόγου του. Σωστό ή λάθος, το αποτέλεσμα βγήκε. Η ετυμηγορία επίσης.
Απόψε αλλάζουμε ρότα.  Στρίβουμε λίγο αριστερά και περιμένουμε μια καλύτερη μέρα. Μακάρι να έρθει.
Αν πάλι όχι, το τιμόνι είναι πάντα στα χέρια μας. Εμείς θα αποφασίσουμε πότε θα το στρίψουμε και κατά που.

διαφορετικό