Εκείνες που τις πίστεψα για φίλες και πια τις έχω διαγράψει.

Της Στεύης Τσούτση.

Αν κοιτάξεις την πλάτη μου θα τη δεις γεμάτη χαρακιές.
Άλλες μεγάλες, άλλες μικρές, αλλά όλες πονεμένες.
Τις έχω ξεχάσει πια, είναι η αλήθεια, αλλά κάποτε έλεγα ότι δε θα σταματούσαν ποτέ να πονούν.
Και πονούσαν πολύ οι ρημάδες τότε…
Μη θυμηθώ και τα δάκρυα.
Ποτάμια έτρεχαν και τίποτα δεν μπορούσε να τα σταματήσει.
Και πέρασαν τα χρόνια. Οι μνήμες έμειναν αλλά τις καταχώνιασα στην πίσω μεριά του κεφαλιού.
Μνήμες από φίλες που φέρθηκαν σκάρτα. Μνήμες από εκείνες που τις πίστεψα για φίλες κι αποδείχτηκαν κατιναριό του κερατά.
Λίγες αυτές για μένα, λίγη εγώ γι’αυτές. Ένα το αποτέλεσμα: εγώ εδώ κι αυτές αλλού, πολύ μακριά κατά προτίμηση. Κι όσο κι αν προσπάθησα να ξεχάσω τα ονόματά τους, δεν μπόρεσα ποτέ να ξεχάσω τα μαθήματα ζωής που μου έδωσαν.

Μάθημα 1ο: Η κολλητή μπορεί να σου πει “μη σώσεις” όταν της ανακοινώνεις μια επιτυχία σου.

Μάθημα 2ο: Η φίλη μπορεί να σε “θάψει” χωρίς τύψεις προκειμένου να “κατουρήσει”  την περιοχή της.

Μάθημα 3ο: Η φίλη μπορεί άνετα να την πέσει στο φίλο σου, γιατί είναι καλύτερη από σένα.

Μάθημα 4ο: Η φίλη θα πιστέψει το οτιδήποτε κακό θα της πει ο οποιοσδήποτε για σένα.

Μάθημα 5ο: Μπορείς να είσαι καλή αλλά δεν επιτρέπεται να είσαι καλύτερη από τη φίλη σου. Κι αν κάνεις το λάθος να πετύχεις κάτι τέτοιο, θα το πληρώσεις.

Μάθημα 6ο: Ακόμη κι αν η φίλη σου σου κάνει κάτι άσχημο, εσύ είσαι που θα πρέπει να ζητήσεις συγνώμη. Βλέπεις εσύ την ανάγκασες.

Μάθημα 7ο: Συνέχεια του 6ου- Εσύ φταις για όλα…

Μάθημα 8ο: Επιβάλλεται στη φιλία να δίνεις αλλά μην περιμένεις να πάρεις. Μη διεκδικήσεις γιατί θα βρεις και το μπελά σου.

Μάθημα 9ο: Κάθε τι που θα εκμυστηρευτείς θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί.

Μάθημα 10ο: Μην είσαι χαζή, μην κλαίγεσαι, μη γκρινιάζεις, όλες οι φίλες έτσι είναι…

Και κάπου εδώ, κλείνει ο πολύτιμος φάκελος των συμβουλών που μου έδωσαν από καιρούς σε καιρούς εκείνα τα τσόκαρα που μες τη μαλακία που με έδερνε, τις ονόμασα κολλητές μου.

Κι εσύ που με διαβάζεις και κάτι σου θυμίζουν όλα αυτά ή που ακόμη χειρότερα έχεις κι άλλα να προσθέσεις, βιωματικά δυστυχώς, ξύπνα.
Όλα αυτά είναι απλά καραμπινάτα δείγματα ότι με τις συγκεκριμένες “φίλες” πρέπει να κόψεις και την καλημέρα.
Εμ δεν είναι έτσι η φιλία καρδιά μου, τι να λέμε… Κι αν αυτά πιστεύεις, δε σου τα έμαθαν καλά.
Πάρτο αλλιώς, ίσιωσε την πλάτη που καμπούριασε από τα ζόρια και ψάξου αλλού κι αλλιώς.
Ψάξε για φίλες που θα δώσουν κιόλας. Για φίλες που στην επιτυχία κι ευτυχία σου θα πανηγυρίσουν κρύβοντας την όποια πικρία της δικής σου ζωής. Ψάξε για φίλες που θα ξέρουν ποια είσαι και τι είσαι ικανή να κάνεις και να πεις. Και κυρίως τι ΔΕ θα μπορούσες ποτέ να κάνεις και να πεις.
Κοινώς βρες φίλες που να είναι όπως είναι στα σωστά τους οι φίλοι. Κι αν δεν μπόρεσες μέχρι σήμερα να βρεις, μην απελπίζεσαι και μη μένεις στα απολειφάδια -όπως λέει και η μαμά μου. Δε σου αξίζουν, δεν τους αξίζεις.
Τράβα για τα άλλα, τα όπως πρέπει.
Και μη θες πολλές. Μια φίλη μόνο αρκεί.
Να κατανοεί και να στηρίζει, να αγαπά και να είναι εκεί.
Του κερατά, δηλαδή, ολόκληρος κόσμος, μια νάναι όπως πρέπει δε θα βρεις;
Θα βρεις!

Υ.Γ Κι έτσι για να δεις ότι υπάρχει ελπίδα, εγώ έχω δύο… Τη μία τη φωνάζω μαμά κι είναι αξία ανεκτίμητη. Την άλλη τη φωνάζω Έφη κι αν εγώ είμαι ο τέντζερης, εκείνη σίγουρα είναι το καπάκι μου (κοντή γαρ)…

διαφορετικό