Δάκρυα για τον πιο γλυκό «μπάτλερ» της ελληνικής τηλεόρασης

Ο 61χρονος ηθοποιός αναμετρήθηκε με την ασθένεια κάνοντας χιούμορ ακόμα και στις πιο σκοτεινές ώρες του

Από τη
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ

Ο «λατρεμένος μας γείτονας» δεν μένει πια εδώ. Ο υπέροχος Χρήστος Σιμαρδάνης, ο τζέντελμαν του ελληνικού θεάματος, αναπαύτηκε τα ξημερώματα της Τρίτης ύστερα από πολύμηνη, βασανιστική μάχη με τον καρκίνο.

Ο 61χρονος ηθοποιός -στις 21 του μήνα θα γιόρταζε τα γενέθλιά του- αναμετρήθηκε με την ασθένεια κάνοντας χιούμορ ακόμα και στις πιο σκοτεινές ώρες του. Ο σύντροφός του και οι επιστήθιοι φίλοι του ήταν εκεί, δίπλα του, ημέρα και νύχτα φροντίζοντάς τον και τρώγοντας όλοι μαζί γλυκά, που τόσο πολύ του άρεσαν! Μάταια ο ηθοποιός δεν τα αποχωριζόταν μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του. Εδειχνε γενναίος, έκανε χιούμορ, αυτοσαρκαζόταν: «Σκεφτόμουν προχθές και το έλεγα κάπου και με φτύνανε ότι, αν πεθάνω, δεν έχω τίποτα να βάλω. Δεν έχω κοστούμι, φορεσιά, δεν έχω τίποτα σοβαρό» είχε δηλώσει με χιούμορ σε παλιότερη συνέντευξή του.

Τους τρεις τελευταίους μήνες οι πόνοι ήταν αφόρητοι και το μυαλό του «έτρεξε» πολλές φορές σε κινήσεις απελπισίας, όμως η αγάπη που εισέπραττε γαλήνευε τις σκληρές σκέψεις και το χαμόγελο επέστρεφε στα χείλη του. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης, ο πάντα σεμνός και μετρημένος, η ψυχή της παρέας, ο άνθρωπος που δίδαξε αξιοπρέπεια με τη στάση ζωής του, έκλεισε τα μάτια του ήρεμος στο σπίτι του. Η φωνή του Μega σίγησε για πάντα! Τη δυσάρεστη είδηση για τον θάνατό του αποκάλυψε η Σεμίνα Διγενή στα social media, αποχαιρετώντας τον με ένα λιτό «αντίο». Ο χαμός του συγκλόνισε το πανελλήνιο και από χθες ο καλλιτεχνικός κόσμος θρηνεί.

Στο πλευρό του ο σύντροφός του

Το πρόβλημα υγείας του Χρήστου Σιμαρδάνη αποκάλυψε η «Espresso» τα περασμένα Χριστούγεννα. Στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα, με τίτλο «Μάχη για να σταθεί όρθιος», αναφερόταν πως κάποιες οργανικές ενοχλήσεις έστειλαν τον ηθοποιό στον γιατρό και ύστερα από σειρά εξετάσεων νοσηλεύτηκε 15 ημέρες σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας. Οι ελπίδες, μηδαμινές… Η διάγνωση, σκληρή: όγκος στο κεφάλι!

«Ο Χρήστος είναι αγωνιστής και δεν χάνει το χαμόγελό του. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα με την υγεία του με θάρρος, όπως συνηθίζει να κάνει γενικότερα σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής, και πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά» δήλωνε τότε άνθρωπος από το περιβάλλον του στην εφημερίδα.

Ο σύντροφός του, πάντα δίπλα του. Μαζί στα ωραία, μαζί και στα δύσκολα… Μέχρι την ύστατη ώρα. Η σχέση τους ήταν γνωστή στον καλλιτεχνικό χώρο, ωστόσο το ζευγάρι κρατούσε διακριτική στάση, ακόμα κι όταν ο ηθοποιός μίλησε ανοιχτά για τη σεξουαλική του ταυτότητα. «Ηξερα από πολύ νωρίς τι ήμουν. Θυμάμαι γύρω στο 1971, δηλαδή στα δεκατέσσερά μου, είχαμε βγει ένα σαββατόβραδο μια παρέα αγοριών και κοριτσιών κι όλοι δήλωναν ποιον ή ποια γούσταραν. Εγώ πνιγόμουν και ήθελα να τους πω ποιος ήμουν πραγματικά» ανέφερε σε δηλώσεις του ο πρωταγωνιστής.

Η κηδεία του Χρήστου Σιμαρδάνη θα τελεστεί την Πέμπτη από το Νεκροταφείο Ζωγράφου, στις 13.45. Η οικογένειά του επιθυμεί, αντί στεφάνων, να κατατεθούν χρήματα στη Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας «Γαλιλαία», η οποία ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Το ίδρυμα παρέχει υπηρεσίες ανακουφιστικής φροντίδας δωρεάν στο σπίτι σε καρκινοπαθείς και βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, στηρίζοντας παράλληλα τις οικογένειές τους.

Σπούδαζε κρυφά σε δραματική σχολή

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1957 και ήρθε στην Αθήνα σε ηλικία έξι ετών. Η μητέρα του ήθελε να τον καμαρώσει απόφοιτο πανεπιστημίου, όμως εκείνος είχε κάνει την επιλογή του: σπούδαζε κρυφά στη δραματική σχολή Κατσέλη. Οταν το μυστικό του αποκαλύφθηκε, η μαμά του σοκαρίστηκε.

«Εφαγα τσόκαρο και τηγάνι στο κεφάλι» ανέφερε ο ίδιος σε συνέντευξή του. Οι γονείς του αποφάσισαν να τον στείλουν στην Αμερική, όμως αδυνατούσε να πάρει βίζα, οπότε βρέθηκε για σπουδές στο Λονδίνο, συνεχίζοντας (πάλι κρυφά!) την υποκριτική στο Central School of Speech and Drama. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης, αν και εργάστηκε στην αεροπορική εταιρία British Airways, δεν πετούσε στα σύννεφα.

Ηθελε να γίνει ηθοποιός και το κατάφερε. Επαιξε σε 22 επιτυχημένες σειρές, μεταξύ των οποίων «Η ζωή του Αττίκ», «Οι αυθαίρετοι», «Οι Τρεις Χάριτες», «Η νταντά», «Λατρεμένοι μου γείτονες», με τελευταία εμφάνισή του στο «Σόι σου», ενώ για ένα μεγάλο διάστημα υπήρξε η φωνή του Mega στα τηλεοπτικά σποτ του καναλιού αλλά και σε διαφημίσεις. Με σημαντικές θεατρικές επιτυχίες, μεταξύ των οποίων η «Οπερα της πεντάρας» σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν και στα νεότερα «Σεσουάρ για δολοφόνους» και «Ο Αη Βασίλης ήταν σκέτη λέρα», τον περασμένο Νοέμβριο ο ηθοποιός δέχτηκε πρόταση να παίξει στην παράσταση «Η λίμνη που δεν είναι πια».

Ωστόσο η κατάσταση της υγείας του δεν το επέτρεψε. Κινηματογραφικά εμφανίστηκε σε 12 ταινίες, μεταξύ των οποίων «Ο μελισσοκόμος», «Πέτρινα χρόνια», «Οθέλος» του Φράνκο Τζεφιρέλι, «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο». Εκλεισε την καριέρα του με την ταινία «Lego Batman», όπου δάνεισε τη φωνή του.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ «ANTIO» ΑΠΟ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ

Τους δύσκολους μήνες της αρρώστιας του ο Χρήστος Σιμαρδάνης δεχόταν συχνά τις επισκέψεις καλών του φίλων, όπως ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος τον αποχαιρέτησε διαδικτυακά με το τρυφερό μήνυμα «Καληνύχτα, μικρέ μου πρίγκιπα».

Σχεδόν σύσσωμος ο καλλιτεχνικός χώρος σχολίασε την απώλειά του, μεταξύ των οποίων και το πάλαι ποτέ «αφεντικό» του στη σειρά «Η νταντά», όπου είχε υποδυθεί απολαυστικά τον μπάτλερ: «Ηταν ένας υπέροχος άνθρωπος» έγραψε ο Κώστας Αποστολίδης, ενώ ο Τόνυ Δημητρίου σχολίασε: «Τώρα πετάς με το δικό σου Α320. Καλό ταξίδι, captain». Συγκινητικό και το μήνυμα της Μαίρης Ραζή: «Γνωριστήκαμε πριν πολλά χρόνια στο “Ακροπόλ”, μόλις είχε τελειώσει τη σχολή Κατσέλη. Τον ξεχώρισα, κάναμε παρέα κι όταν ταξίδεψε στο Λονδίνο του ζήτησα να μου φέρει ένα φόρεμα. Μου το ’φερε, το θυμάμαι ακόμα, απαλό μοβ. Είχε φίνο γούστο, πολιτισμό, ευγένεια και παιδεία».

Από την Αμερική, η Μαρία Τζομπανάκη συγκλονίζει: «Υπέροχε Χρήστο μας, αγαπημένε συνάδελφε, Ανθρωπε Χαρά της ζωής, μας έχεις συγκλονίσει με το φευγιό σου. Πήρες πολλά από τα χαμόγελά μας μαζί σου. Καλό ταξίδι καλέ μου», ενώ η Μαριέλλα Σαββίδη ανέφερε μια χιουμοριστική ιστορία: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη φορά που οδηγούσαμε από το αεροδρόμιο Λάρνακας για να πάμε Λευκωσία και με τις ιστορίες σου, τα αστεία σου και τα ασυγκράτητά μας γέλια, δεν συνειδητοποιήσαμε ότι πηγαίναμε προς λάθος κατεύθυνση μέχρι που φτάσαμε λίγο πριν από την Αγία Νάπα. Τόσο συνέπαιρνες τον ακροατή σου».

[espressonews.gr]