Χαμογελάτε γιατί χανόμαστε!

Της Στεύης Τσούτση.

Η 3η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα του Χαμόγελου.

Κι αν γελάσατε με το τι έχουν κατά καιρούς σκαρφιστεί στον κόσμο για να γιορτάζουν, σημαίνει πως η μέρα έχει επιτύχει το στόχο της.

Εμπνευστής της, ένας ζωγράφος που έζησε τον προηγούμενο αιώνα, ο Harvey Bell. Τα έργα του δεν ήταν αξιοσημείωτα, δεν ήταν αναγνωρισμένος κι ούτε είχε πολλές ελπίδες να μείνει στο καλλιτεχνικό στερέωμα αθάνατος. Κάποια στιγμή, μια ασφαλιστική εταιρία, του ζήτησε να φτιάξει ένα λογότυπο που να εντυπωσιάσει τους πελάτες της. Δημιούργημά του, κατόπιν αυτής της παραγγελίας, το γνωστό σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου “smile”. Το κίτρινο προσωπάκι, κέρδισε γρήγορα τη συμπάθεια του κόσμου κι έφτασε να αποτελέσει το κύριο έναυσμα για την καθιέρωση της Διεθνούς Ημέρας Χαμόγελου.

Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα κι όμως έχει ανεκτίμητη αξία. Ξεκουράζει τον κουρασμένο, αναπτερώνει το ηθικό του απογοητευμένου, απαλύνει τον πόνο του λυπημένου. Κι είναι μαγική η στιγμή που χαρίζεται. Γιατί ένα γνήσιο χαμόγελο δεν μπορείς ούτε να το κλέψεις, ούτε να το αγορασεις, ούτε και να το εκβιάσεις.
Σου χαρίζεται. Κι είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα που θα λάβεις ποτέ, καθώς δεν αναγνωρίζει ούτε υποχρεώσεις, ούτε πρέπει. Αν το νιώσει, θα βρει το δρόμο του και θα βγει στην επιφάνεια. Αν πάλι όχι, θα σε φορτώσει χίλια βεβιασμένα και ψεύτικα χαμόγελα, που θα εύχεσαι να μην είχες δει ποτέ.

Κι αφού το γέλιο είναι υγεία, εμείς γιατί το απαρνούμαστε; Γιατί το χάσαμε;

Χαμένοι μεσα στην καθημερινότητα, με τις δυσκολίες και τα ζόρια της, ξεχάσαμε να χαμογελάμε. Περπατάς στο δρόμο κι ανταμώνεις ολοένα και πιο στρυφνούς, αγέλαστους ανθρώπους. Με τα νεύρα τσιτωμένα, είναι έτοιμοι να ξεσπάσουν με το παραμικρό κι ασήμαντο. Παλεύοντας με τα δαιμόνια της καθημερινότητας, με όσα πρέπει να ρυθμίσουμε για να διεκδικήσουμε τη ζωή μας, ξεχάσαμε να χαμογελάμε. Γεμίσαμε μουντές καλημέρες και κακοδιάθετους ανθρώπους. Και συνηθίσαμε έτσι. Τόσο, που όταν βρεθεί κάποιος να μας απευθύνει μια γελαστή κουβέντα, ξαφνιαζόμαστε λες κι είδαμε θαύμα.

Ναι, είναι θαύμα το χαμόγελο. Και γι’αυτό πρέπει να το διεκδικούμε. Να το προβάρουμε αν χρειαστεί στον καθρέφτη, μέχρι να θυμηθούμε πως γελάνε. Γιατί κάπου στην πορεία, ξεχάσαμε.

Μα κυρίως να θυμηθούμε πως έχουμε χίλιους λόγους γι’αυτό. Λόγους που άλλοι άνθρωποι, που δεν το αφήνουν να σβήσει καθόλου από το πρόσωπό τους, δεν μπορούν ούτε καν να ονειρευτούν.

Ας είμαστε ευγνώμονες για όσα μας έχουν χαριστεί κι όσα με κόπο και τύχη έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε. Αυτά αξίζουν και την καλή μας διάθεση και το γέλιο μας.

Και μην ξεχνάτε πως ένα γελαστό πρόσωπο, είναι ένα όμορφο προσωπο. Που φανερώνει την μεγαλοσύνη της ψυχής αυτού που ανήκει κι αποτελεί πόλο έλξης για τους ανθρώπους που ξέρουν να το εκτιμήσουν και να το αγαπήσουν.

Χαμογελάτε λοιπόν, ακόμη κι όταν έχετε ζόρια. Ακόμη κι όταν όλα σας φαίνονται ότι πάνε στραβά. Ακόμη κι αν σας είναι αδιανόητη η όποια προσπάθεια σύσπασης των χειλιών.

Χαμογελάστε ακόμη και στους ανθρώπους που σας πλήγωσαν, σας αδίκησαν, σας πρόδωσαν. Εκεί κρύβεται η δύναμή της ψυχής σας. Αφήστε που τους κάνει ν’ανησυχούν κιόλας.
Μα πάνω απ’όλα να κάνετε θετικές σκέψεις. Αυτές ανυψώνουν την ύπαρξη και μας κάνουν να γελάμε. Κι είναι το γέλιο μας λίκνισμα του κορμιού και τραγούδι εύηχο της καρδιάς, όπως είπε κι ο ποιητής.

Και μη φοβάστε τις ρυτίδες. Αν είναι η ώρα τους , τιμή μας και καμάρι μας να γίνουν από τα χαμόγελα. Θα είναι οι μικρές χαρούμενες ρυτίδες, που θα βροντοφωνάζουν πως για μας, κάθε μέρα είναι αισιόδοξη και γελαστή.

διαφορετικό