20
oC
Της Στεύης Τσούτση. Μια αγκαλιά κι ένα φιλί ο κόσμος όλος. Ένα χαμόγελο δοσμένο με αγάπη. Δίχως λέξεις να σπάνε τη σιωπή. Μόνο ματιές να μαρτυρούν όσα ήδη ξέρεις κι όμως πάντα θα έχεις ανάγκη να επιβεβαιώνεις. Μιαν αγάπη που ήρθε κάποτε από το πουθενά, να σου θυμίσει πως μπορεί να είναι και ωραία η […]
Της Στεύης Τσούτση. Υπάρχουν ρε παιδί μου κάτι γυναίκες, που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να τις καμαρώνεις. Δεν είναι πλούσιες, δεν είναι επιτυχημένες με την κοινή έννοια. Είναι όμως όμορφοι άνθρωποι. Θα σου χαμογελάσουν και θα φωτίσει ο κόσμος. Θα σε αγγίξουν και θα νιώσεις εμπιστοσύνη. Είναι εκεί και είναι αυτό […]
Της Στεύης Τσούτση. Σε γνωρίζει, του αρέσεις, σε πολιορκεί. Είτε από κοντά, είτε από social, ξέρει πώς να σε διεκδικήσει. Είναι ζεστός, μιλάει πολύ και όμορφα, είναι διαχυτικός και προστατευτικός. Κοινώς είναι αυτός που εσύ, που έχεις περάσει τόσα και τόσα, ζητάς. Λέει πολλά. Μιλάει για το μέλλον, κάνει σχέδια, μιλάει για αισθήματα, για πράγματα […]
Της Στεύης Τσούτση. Κοίτα με καλά καραγκιοζάκο. Τόλμα να σηκώσεις τα θρασύδειλα τα μάτια σου και να με κοιτάξεις. Με ξέρεις; Με έχεις συναναστραφεί; Όχι, δε με ξέρεις κι ας εκφράζεις γνώμη. Ας κάνεις ό,τι μπορείς για να με πατήσεις κάτω. Κάνε ό,τι νομίζεις ανθρωπάκι, δεν έχω την ανάγκη σου. Εμένα που αρνείσαι να με […]
Η μαμά χελώνα ετών 140 έχει το γιο της, μόλις 5 ημερών, κορώνα στο κεφάλι της. Μια όμορφη εικόνα από τον κόσμο της φύσης στο Twitter από το Earth Pics. 140 year old mom, with 5 day old son. pic.twitter.com/CxRT9LDm3b — Earth Pics (@ThatsEarth) 6 Μαΐου 2017 Πηγή
Της Στεύης Τσούτση. Έρωτας μετά από καιρό. Μετά από πολύ καιρό, για να είσαι ειλικρινής. Έρωτας από εκεί που είχες πάψει πια να περιμένεις, από εκεί που είχες δεχτεί ότι μπορεί να έρθει, μπορεί και όχι. Έρωτας ξεσηκωτικός, έρωτας σαρωτικός, έρωτας που δεν αφήνει μυαλό και καρδιά στη θέση τους. Κουβαλά πάνω του τη φρεσκάδα […]
Της Στεύης Τσούτση. Είναι και κάποιες στιγμές που φουσκώνεις από περηφάνεια. Όχι για τους άλλους, αλλά για σένα. Εγωιστικό μπορεί να ακουστεί, ίσως και δείγμα ψωνισμού. Για τους άλλους, όχι για σένα. Εσύ ξέρεις τι πέρασες και πώς. Ξέρεις εκείνα τα ατέλειωτα μερόνυχτα που βουτηγμένος στα σκατά αναρωτιόσουν αν υπάρχει εν τέλει πάτος ή αν […]
Της Στεύης Τσούτση. Τους αγαπώ τους ανθρώπους. Κοινότυπο θα μου πεις αλλά έτσι είναι. Τους αγαπώ με τα καλά και τα άσχημά τους. Τους αγαπώ στις δυνατές κι αδύναμες στιγμές τους. Μ’αρέσουν ακόμη και τα κουσούρια τους -κι ας με ενοχλούν καμιά φορά- γιατί απλούστατα μου θυμίζουν τα δικά μου. Άνθρωποι φίλε. Καθένας διαφορετικός κι […]
Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνουν οι υποχρεώσεις και τα άγχη μας και τα προβλήματά μας, μας απασχολούν τόσο που αφήνουμε απ’ έξω έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας: τη μητέρα μας. Ξαφνικά, από εκεί που ήταν ο άνθρωπος στον οποίο τρέχαμε μόλις χρειαζόμαστε κάτι, γίνεται μια υποχρέωση που «ξεπετάμε» με μια τυπική επίσκεψη για […]
Χαράς ευαγγέλια για όσους δεν πορεύονται στη ζωή ακριβώς «με το ‘σεις και με το σας» και προτιμούν την ευθεία, κάποτε και την ελαφρώς απότομη προσέγγιση στις σχέσεις τους, φιλικές, επαγγελματικές, προσωπικές. Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να […]
Της Στεύης Τσούτση. Είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους έχεις πάντα για δεδομένους. Στέκουν εκεί να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν, να σε συμβουλεύσουν. Είναι αυτοί που θα σε κρατήσουν να μην πέσεις, θα σε βοηθήσουν να μη βουλιάξεις. Πάντα εκεί, πάντα δυνατοί για τις αδύνατες στιγμές σου. Πάντα οι κυματοθραύστες σου στα ζόρια, τα […]
Της Στεύης Τσούτση. Άτιμοι καιροί αυτοί που ζούμε. Σου στραγγίζουν κάθε δύναμη, σε μπλέκουν σε φαύλους κύκλους, σε βαλτώνουν. Παλεύεις καθημερινά για τη ζωή σου. Τρέχεις για να επιβιώσεις, σκίζεσαι. Κι όμως δεν είναι αρκετό. Κάποιοι αποφάσισαν για σένα, χωρίς εσένα, κάποιοι υπέγραψαν το μέλλον σου, κάποιοι κίνησαν τα νήματά σου. Δεν ήσουν εσύ. Εσύ […]
Της Στεύης Τσούτση. Αν κοιτάξεις την πλάτη μου θα τη δεις γεμάτη χαρακιές. Άλλες μεγάλες, άλλες μικρές, αλλά όλες πονεμένες. Τις έχω ξεχάσει πια, είναι η αλήθεια, αλλά κάποτε έλεγα ότι δε θα σταματούσαν ποτέ να πονούν. Και πονούσαν πολύ οι ρημάδες τότε… Μη θυμηθώ και τα δάκρυα. Ποτάμια έτρεχαν και τίποτα δεν μπορούσε να […]
Της Στεύης Τσούτση. Σε κοιτώ και πια δε σε γνωρίζω. Εσύ είσαι; Εσύ είσαι ο άντρας που ονομάτισα κάποτε άλλο μου μισό; Κι αν ναι, γιατί τώρα νιώθω εγώ μισή, χωρίς εσένα; Τι πήγε λάθος; Τι κάναμε στραβά και χάσαμε αυτό που είχαμε; Πια με ενοχλεί να με κρατάς από το χέρι ενώ κάποτε το […]
Της Στεύης Τσούτση. Μια θάλασσα μπλε στα πόδια σου. Τριγύρω βράχια που κάποτε, λένε οι ιστορίες των παλιών, φύλαγαν το χωριό από τους πειρατές. Δυο τούφες πρασινάδες κι ένα σωρό άσπρα σπίτια με μπλε παράθυρα κι αυλές. Φωτεινές αυλές, φωτεινοί άνθρωποι. Φυσάει λιγάκι και η θάλασσα στο βάθος της αφρίζει. Το ιστιοφόρο που ξεκουράζεται στον […]
Της Στεύης Τσούτση. Ποια είναι η τελειότητα; Την ξέρεις; Κι αν την ξέρεις μπορείς να την πεις και σε μένα; Και κυρίως να μου πεις πού θα τη βρω… Γιατί μου τη ζήτησαν και δεν ξέρω πού να τη βρω. Πολλοί τη ζήτησαν. Πολλοί τη θέλησαν. Άλλοι την απαίτησαν. Κάποιοι άλλοι την άφησαν να εννοηθεί […]
Της Στεύης Τσούτση. Ποτέ δεν της δόθηκε τίποτα. Άπλωνε τα χέρια, δήθεν τυχαία, σφυρώντας αδιάφορα, μήπως και ξεγελαστεί κανείς και δώσει. Αλλά τα μάζευε πίσω ντροπιασμένα κι αδειανά. Δε ζήταγε λεφτά. Είχε από δαύτα αλλά και πάλι δεν τη βοηθούσαν. Αγάπη ζητούσε που να πάρει, αλλά κανείς και πουθενά δε φιλοτιμούνταν να της τη δώσει. […]
Της Στεύης Τσούτση. Κι αυτές οι στιγμές… Άτιμο πράγμα, έρχονται και φεύγουν. Τις ζεις, τις απολαμβάνεις αλλά μες τον πυρετό τους, δεν τις καταλαβαίνεις. Περνά ο χρόνος, περνούν κι αυτές. Κι εσύ απομένεις να συνειδητοποιείς τι στ’αλήθεια έγινε. Τι ήταν αυτό που έζησες; Τι ομορφιά έκρυβε μέσα του; Πόσο γρήγορα πέρασε; Κυρίως αυτή είναι η […]
Της Στεύης Τσούτση. Ξέρεις, είναι μακριά η ζωή για να μην έχεις φίλους. Κι εσύ το ήξερες αυτό και πάλευες για την ύπαρξή τους στη ζωή σου. Δεν καλοπέρασες είναι η αλήθεια… Μπορεί και να έφταιγες, μπορεί και όχι. Από ότι μπορείς να θυμηθείς ήσουν πάντα ο υποχωρητικός της παρέας. Πάντα αυτός που έκανε τα […]
Της Στεύης Τσούτση. Είναι, ρε φίλε, κάτι απογοητεύσεις που σε “ταΐζουν” οι άνθρωποι, που δε χωνεύονται με τίποτα. Σου έρχονται βαριές στο στομάχι και δεν ξέρεις ούτε πώς να αντιδράσεις, μα ούτε και πώς να ηρεμήσεις από την ταραχή που σου προσφέρουν. Ίσως να φταίει ότι δεν το περιμένεις με τίποτα. Ότι σου είναι ξαφνικό. […]
Της Στεύης Τσούτση. Συνέπεια τη λένε και δεν την έχουν όλοι. Για την ακρίβεια, σαν να σπανίζει στις μέρες μας μου φαίνεται. Ίσως να φταίει που όλοι κάναμε τη ζωή μας ένα χύμα πράγμα. Αγνοούμε τους πάντες, κοιτάμε τον εαυτό μας και στα κακώς κείμενά του έχουμε πάντα μια δικαιολογία. Μια δικαιολογία που σε μας […]
Της Στεύης Τσούτση. Πού πάει η εμπιστοσύνη όταν φεύγει και πού τη βρίσκω; Ξέρεις; Κι αν ναι, πες μου κι εμένα που όλο λέω ότι μαθαίνω από ζωή κι όλο σκοντάφτω πάνω στην άγνοιά μου. Ξέρω πόσο δύσκολα χτίζεται. Το έζησα στο πετσί μου κάθε φορά που τα λάθη μού τη στέρησαν. Ήξερα τότε τι […]
Της Στεύης Τσούτση. Υπάρχουν λογιών λογιών γυναίκες. Άλλες δυναμικές, με αυτοπεποίθηση και τσαγανό κι άλλες ολότελα ανασφαλείς. Τις πρώτες δεν τις φοβάμαι. Αντίθετα, τις θαυμάζω. Βλέπεις ακόμη κι αν φάνε τα μούτρα τους, έχουν τη μαγκιά να σηκωθούν και να προχωρήσουν σα να μην τρέχει τίποτα. Μαζεύουν τα κομμάτια τους και δε χρονοτριβούν. Τα συναρμολογούν […]
Της Στεύης Τσούτση. Όλη η ζωή είναι αποφάσεις. ‘Αλλες μικρές, άλλες μεγάλες. Γεμάτη σταυροδρόμια η πορεία σου κι εσύ καλείσαι να αποφασίσεις πού θα στρίψεις και πού θα πας ευθεία. Δύσκολο πράγμα οι αποφάσεις. Θέλουν καθαρό κεφάλι, κάτι που δυστυχώς δε διαθέτεις πάντα. Γιατί είναι κι αυτή η ρημάδα η καρδιά που στα μπερδεύει μέσα […]
Της Στεύης Τσούτση. Γεννιέσαι, μεγαλώνεις, αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Και να ζητάς. Ζητάς να μην είσαι μόνη στο σπίτι. Ζητάς ένα αδερφάκι. Δε στο φέρνει ο Άγιος Βασίλης ή ο πελαργός. Στο φέρνει ένα ωραίο πρωί η μαμά μαζί με τον μπαμπά μέσα σε ένα καλάθι. Είναι ένα ποντικάκι που το λένε μωρό και δεν είναι […]
