Απιστία μέσα στο γάμο. Γιατί απατάει μια γυναίκα;

Αν ο σκοπός άγιαζε όντως τα μέσα, τότε η συζυγική απιστία, υπό το πρίσμα της εξήγησης που δίνεται παρακάτω μέσα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του The Cut όχι μόνο δεν καταστρέφει το γάμο, αλλά τον συντηρεί. Δεν θα πω ότι τον προάγει, γιατί θα ήταν ακραίο.

Η Esther Perel είναι μία Βελγίδα ψυχοθεραπεύτρια γνωστή για τις μελέτες και τις απόψεις της γύρω από την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι να αισθάνονται τόσο ασφαλείς όσο και ελεύθεροι μέσα στις σχέσεις τους. Όπως λοιπόν γράφει στο νέο της βιβλίο, State of Affairs: Rethinking Infidelity, το οποίο προφανώς έχει ως στόχο να επανακαθορίσει τα κίνητρα της απιστίας, το ποσοστό των παντρεμένων γυναικών που παραδέχονται ότι έχουν απατήσει τον καλό τους αλλά δεν έχουν πρόθεση να τον χωρίσουν έχει αυξηθεί κατά 40% σε σχέση με τη δεκαετία του 90′.

Η Perel ξοδεύει μεγάλο μέρος του βιβλίου της εξετάζοντας το πώς πρέπει να ερμηνευτεί ψυχολογικά, λογικά και συναισθηματικά η όποια επικράτηση αυτού του οξύμωρου σχήματος. Δεν εστιάζει στην ηθική διάσταση του φαινομένου, γι’ αυτήν άλλωστε έχουμε υπερθεματίσει, αλλά στα κίνητρα και τις προθέσεις των θηλυκών.

Προφανώς και η απιστία είναι ένα είδος προδοσίας όταν δεν έχει προηγηθεί μία ιδιότυπη, ειλικρινής συμφωνία σε πολυαμοριστικό πλαίσιο (το οποίο σημαίνει πως ο καθένας μπορεί κάνει σεξ με όσους και όσες θέλει, και χωρίς ενοχές τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο αφού δεν κρύβεται και δεν κοροϊδεύει τον/ην σύντροφό του). Συμβαίνουν και αυτά, μην σοκάρεσαι, αλλά σε πολύ μικρή κλίμακα. Αυτό που επικρατεί είναι γνωστό.

Το ότι δηλαδή οι άνθρωποι απατούν στα κρυφά. Και οι γυναίκες, σύμφωνα με αυτά τα σχετικά νέα δεδομένα, δεν απατούν από εκδίκηση ή γιατί είναι ανήθικες ή γιατί κατά βάθος ψάχνουν ένα κλαδί για να πιαστούν και να φύγουν από το δέντρο που έχουν κρεμαστεί και δεν θέλουν άλλο πια (έναν αποτυχημένο γάμο), αλλά κυρίως επειδή νιώθουν πως οι βασικές ανάγκες που υποτίθεται πως έρχεται να καλύψει ο έγγαμος βίος, οι γνωστές σεξουαλικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές, δεν ικανοποιούνται.

Ίσως οι γυναίκες που σκέφτονται έτσι, σύμφωνα με την ενδιαφέρουσα ερμηνεία που δίνει το The Cut, να υποκινούνται από τη σκέψη πως είναι άδικο ή μάταιο να έχεις τόσες πολλές προσδοκίες από έναν και μόνο άνθρωπο, οπότε απευθύνονται και άλλου, χωρίς όμως να θέλουν να αντικαταστήσουν τον σύζυγό τους. Αλλά σίγουρα τον υποκαθιστούν όπου αισθάνονται το περίφημο “κενό”.

Οι γυναίκες, όπως μπορείς να διαβάσεις στο βιβλίο της Perel “δεν απατούν παραβατικά αλλά το κάνουν σαν μια δημιουργική πράξη ‘κόντρα στο σύστημα’. Ικανοποιούν τις ανάγκες τους παραμένοντας στους γάμους για τους οποίους έχουν παλέψει χρόνια για να χτίσουν”. Ωστόσο εξακολουθούν να μην μπορούν να διαχειριστούν την αποδοκιμασία μιας κοινωνίας που καταδικάζει την απιστία θηλυκού γένους πιο αυστηρά και πιο έντονα από εκείνη ενός άντρα.

“Στο τέλος της μέρας, οι γυναίκες αυτές αναζητούν έναν τρόπο να κρατήσουν τον γάμο τους ζωντανό χωρίς να νιώθουν πως ασφυκτιούν μέσα στο πλαίσιο ενός τόσο ξεπερασμένου θεσμού” είναι η κατακλείδα του άρθρου. Σωστή ή λάθος, προχωρημένη ή άβολη, αυτή είναι μία αλήθεια που ως δεδομένο θέτει με τη σειρά της σε τροχιά τον σύγχρονο πλανήτη των σχέσεων.

Πηγή : ladylike.gr