Αυτή η 22χρονη μαμά που κατέρρευσε ψυχικά είναι μία από εμάς.

Η Aly Brothers είναι η μαμά δυο πανέμορφων αγοριών, του τρίχρονου Bentley και του Levi που είναι 20 μηνών.

Όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας τους, η ζωή μαζί τους δεν είναι πάντα ονειρεμένη. Η 22χρονη μητέρα από τη West Virginia λέει χαρακτηριστικά ότι τα παιδάκια της είναι “πολύ χαριτωμένα, οι καλές μέρες μαζί τους είναι περισσότερες από τις κακές. Αλλά όταν είναι κακές, το εννοούμε με όλη τη σημασία της λέξης!”

Μια τέτοια άσχημη μέρα ήταν κι εκείνο το πρωινό που η Brothers πήρε τα παιδιά της μαζί για να αγοράσουν γάλα, στις 8 το πρωί. Αλλά τα δυο αγόρια δεν ήταν στην κατάλληλη φάση εκείνη την ημέρα, από ό,τι φαίνεται.

Ο Levi δεν ήθελε να μπει στο καρότσι και άρχισε να πετάει τα παπούτσια του, το πορτοφόλι της μαμάς του και τα λαχανικά στο πάτωμα. Ο Bentley άνοιξε το ψυγείο του μανάβικου με τα λαχανικά και άρχισε να τα πετάει δεξιά και αριστερά. Άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα κράταγε ένα μπαλόνι Mickey Mouse, το οποίο μόλις 5 δευτερόλεπτα πριν είχαν υποσχεθεί να μοιραστούν. Δεν ήταν κάτι καινούριο όλο αυτό για τη νεαρή μητέρα. Τα παιδιά είναι παιδιά.

Κι αυτό που την ενόχλησε δεν ήταν η συμπεριφορά των παιδιών της, αλλά των ανθρώπων τριγύρω τους.

Καθώς περίμενε υπομονετικά στο ταμείο και ο κόσμος την κοίταζε επίμονα, η νεαρή άκουσε έναν ηλικιωμένο κύριο να ψιθυρίζει, “είναι υπερβολικά νέα για δυο παιδιά,” κι εκεί πια, ήταν το σημείο που ξέσπασε σε κλάματα.

“Απλά έκατσα μπροστά στο τιμόνι του αυτοκινήτου και έβαλα τα κλάματα,” παραδέχεται.

Ο Bentley ήθελε να μάθει γιατί είχε στεναχωρηθεί η μαμά του κι εκείνη του απάντησε ότι οι άλλοι άνθρωποι στο μαγαζί δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι που η συμπεριφορά του ίδιου και του αδερφού του ήταν τόσο άσχημη προηγουμένως στο μαγαζί.

“Τότε ο μικρός έβαλε τα κλάματα και μου είπε ‘Μαμά, θέλω να είσαι χαρούμενη,’” συνεχίζει η Brothers. “Σκέφτηκα να φωτογραφήσω εκείνο το στιγμιότυπο για να μπορώ να βλέπω αυτή τη φωτογραφία είτε τις χειρότερες είτε τις καλύτερες μέρες. Απλά για να το θυμάμαι.”

Η Brothers μοιράστηκε όντως τη φωτογραφία στο Facebook συνοδεύοντάς την με ένα δυνατό μήνυμα: “Αυτό είναι η μητρότητα. Χωρίς όμορφα φίλτρα και φωτισμό που κολακεύει, χωρίς κραγιόν. Μπερδεμένα μαλλιά, βρεγμένα από τη βροχή, χθεσινό μακιγιάζ που ήμουν υπερβολικά κουρασμένη για να βγάλω και δάκρυα,” έγραψε. Ολόκληρο το κείμενό της ήταν αυτό:

“Αυτό είναι η μητρότητα. Χωρίς όμορφα φίλτρα και φωτισμό που κολακεύει, χωρίς κραγιόν. Μπερδεμένα μαλλιά, βρεγμένα από τη βροχή, χθεσινό μακιγιάζ που ήμουν υπερβολικά κουρασμένη για να βγάλω και δάκρυα. Η μητρότητα είναι ΣΚΛΗΡΗ. Και το να είσαι μια ανύπαντρη μητέρα είναι ΣΚΛΗΡΟ. Αυτά τα δάκρυα ξεκίνησαν όταν η ταμίας του Giant Eagle μου έδωσε την απόδειξή μου και συνεχίστηκαν μέχρι το σπίτι. Δάκρυα που τα μετέδωσα στον μεγάλο μου γιο, γιατί δεν του αρέσει να βλέπει τη μαμά του να κλαίει. Ξέρουμε πόσο αγαπάνε τις μαμάδες τους τα αγόρια.
Βλέπετε, τα δυο ξανθά, γαλανομάτικα αγγελούδια μου δεν ήταν και τόσο αγγελούδια σήμερα. Ήταν 8 το πρωί και μας είχε τελειώσει το γάλα. Πήραμε, λοιπόν, το αμάξι μέχρι το μαγαζί, γιατί για όσους ξέρουν τα παιδιά μου, μπορούν να ζήσουν μόνο με σοκολατούχο γάλα. Αλλά δεν είχαν. Ο μικρός έκλαιγε σχεδόν όση ώρα ήμασταν μέσα στο μαγαζί. Δεν ήθελε να κάτσει στο καρότσι, ούτε να τον κρατήσω. Ήθελε να κρατάει τα λαχανικά στα χέρια του. Τρελάθηκε. Άρχισε να πετάει τα παπούτσια του, το πορτοφόλι μου, τα λαχανικά. Και έκλαιγε. Ο κόσμος μας κοιτούσε. Ήταν εντάξει, μπορούσα να το χειριστώ. Ο μεγάλος γιος μου ήθελε να κάνει τον Superman και ήθελε να σταθεί όρθιος στο καρότσι. Ήταν εντάξει. Του είπα να κρατηθεί και να στέκεται ακίνητος. Δεν το έκανε. Έπεσε και χτύπησε πάνω στα ντουλάπια, ρίχνοντάς ό,τι είχαν πάνω. Σηκώθηκε και έπεσε πάνω σε έναν άνθρωπο. Τον σήκωσε και μου ξέφυγε και άνοιξε τους καταψύκτες φωνάζοντάς μου όλα τα πράγματα που ήθελε να πάρουμε. Προσπάθησα να το χειριστώ. Σταμάτησα πολλές φορές για να συνεφέρω εμένα και τα παιδιά μου. Μια κυρία πήγε να με προσπεράσει, έκανα δεξιά και με κοίταξε στραβά γιατί πήγε κι εκείνη δεξιά. Δεν είπε τίποτα, απλά με κοίταξε. Προσπάθησα να το χειριστώ κι αυτό. Κι ύστερα, είδαμε τα μπαλόνια. Αχ, πόσο λατρεύουν τα παιδιά μου τα μπαλόνια. Ήθελαν τα μεγάλα, εκείνα που κοστίζουν 8 δολάρια. Συμβιβάστηκαν με ένα. Θα παίρναμε ένα και θα το μοιράζονταν. Συμφώνησαν. Είπαν και οι δυο “Θα το μοιραστούμε.” και χαμογέλασαν, καθώς διάλεξα το μεγαλύτερο μπαλόνι με τον Mickey Mouse. Αλλά καθώς φεύγαμε, αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να μοιραστούν το μπαλόνι. Ούρλιαζαν, έκλαιγαν, πάλευαν. Έδωσα το μπαλόνι στην υπάλληλο για να το βάλει στη θέση του και άρχισαν να κλαίνε πιο δυνατά. Ο μικρός πάταγε τα κουμπιά του μηχανήματος της πιστωτικής κάρτας, ενώ ο μεγάλος έπιανε καραμέλες. Οι άνθρωποι στην ουρά με κοιτούσαν. Με κοιτούσε και η ταμίας. Τα μάτια όλων στέκονταν πάνω μου σαν να μου έλεγαν “Δεν μπορείς ούτε τα ίδια σου τα παιδιά να ελέγξεις;”. Ένας ηλικιωμένος κύριος ψιθύρισε, “είναι υπερβολικά νέα για δυο παιδιά” κι εκεί το έχασα. Η κοπέλα μου έδωσε την απόδειξή μου και έκλαψα. Δεν με ξέρουν. Δεν με ξέρουν σαν μητέρα. Δεν ξέρουν τα παιδιά μου. Δεν ξέρουν ότι ήμουν παντρεμένη πριν κάνω οικογένεια. Δεν ξέρουν ότι διέλυσα εκείνο το γάμο λόγω κακοποίησης, γνωρίζοντας ότι θα ήταν εξίσου δύσκολο να είμαι ανύπαντρη μητέρα. Είναι δύσκολο, ξέρετε. Τα βλέμματα, οι ψίθυροι και η κριτική είναι δύσκολα. Κάποιες φορές μπορώ να ελέγξω τα παιδιά μου. Κάποιες άλλες όχι. Κάποιες φορές με ακούνε και κάποιες άλλες όχι. Κάποιες φορές μπορώ να το χειριστώ και άλλες πάλι καταρρέω. Ξέρω πως αυτές οι μέρες θα περάσουν, τα δάκρυα θα πάψουν να κυλάνε, θα σταματήσουν οι καυγάδες και τα παιδιά μου θα έχουν μεγαλώσει. Κι αυτό ακόμα θα είναι δύσκολο. Γι’αυτό όταν βλέπετε ένα γονιό να παλεύει, αν βλέπετε ένα παιδί να ρίχνει κάτω πράγματα, αν βλέπετε μια μαμά έτοιμη να βάλει τα κλάματα, σας παρακαλώ πείτε κάτι ευγενικό. Σας παρακαλώ μην κοιτάτε με τόση επικριτικότητα. Και σε όλες τις μαμάδες εκεί έξω που είχαν μια μέρα σαν τη δική μου…Σας καταλαβαίνω, σας ξέρω, σας αγαπώ. Είστε δυνατές και τα καταφέρνετε μια χαρά.”

Η Brothers λέει πως μετά από αυτό το κείμενο, άνθρωποι από όλο τον κόσμο άρχισαν να της στέλνουν μηνύματα υποστήριξης.

Μια μητέρα της έγραψε, ‘Είμαι στο μπάνιο στη δουλειά και κλαίω, έχοντας μια μέρα σαν τη δική σου,’ η Brothers της απάντησε. “Νομίζω ότι οι γονείς κρίνονται από τον κόσμο για κάθε κίνηση που κάνουν, άσχετα αν είσαι λάθος ή σωστό. Κάθε γονιός έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση, είναι η φύση του να έχεις παιδιά.”

Και προσθέτει: “Δεν μπορείς να τα ελέγξεις, δεν μπορείς να τα κάνεις να νιώσουν ή να σκεφτούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Γι’αυτό αν προσπαθείς συνεχώς να κάνεις τους άλλους ανθρώπους να πιστέψουν ότι έχεις την τέλεια ζωή και τα τέλεια παιδιά, δεν θα είσαι ποτέ αληθινά ευτυχισμένη.”

διαφορετικό