10 πανέμορφες ηπειρωτικές παραλίες-κοσμήματα

Τα «καλύτερα νερά της Ελλάδας» δεν βρίσκονται μόνο στις γαλαζοπράσινες πισίνες της Κρήτης, στο τιρκουάζ των Επτανήσων και στο απέραντο γαλάζιο των Κουφονησιών. Η στεριανή Ελλάδα κρύβει (τρόπος του λέγειν) δεκάδες παραλίες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από εκείνες των νησιών.

Για την ακρίβεια σε κάποιες περιπτώσεις τις «πατάνε» με διαφορά.

Όπως οι 10 παραλίες που ακολουθούν.

Μυλοπόταμος – Πήλιο

Η πιο διάσημη παραλία του Πηλίου: διαυγή, πρασινογάλαζα νερά, ψιλό, ανοιχτόχρωμο βοτσαλάκι, πράσινη κορνίζα από φουντωτά πεύκα και επιβλητικά βράχια που τη χωρίζουν στα δύο. Περπατήστε ανάμεσα στα βράχια, για να περάσετε στη δεύτερη, πιο ήσυχη (και με νερά που βαθαίνουν λίγο πιο απότομα) παραλία.

Αγία Βαρβάρα – Μάνη

Ψιλή, χρυσαφένια άμμος, κρυστάλλινα νερά, φουντωτές πικροδάφνες για την απαραίτητη σκιά, ελάχιστος κόσμος κι ένα παράξενο εκκλησάκι στην άκρη της, που σύμφωνα με τον θρύλο κρύβει τον θησαυρό κάποιων πειρατών. Θα τη βρείτε περί τα εννιά χιλιόμετρα πριν τον Κότρωνα όπως έρχεστε από το Γύθειο.

Μπέλα Βράκα – Σύβοτα

Δεν είναι μία, αλλά δύο παραλίες που σχεδόν θα ακουμπούσαν μεταξύ τους, αν δεν τις χώριζε μια στενή, απόλυτα τιρκουάζ λωρίδα θάλασσας. Η μία βρίσκεται στο ηπειρωτικό κομμάτι, λίγο έξω από το χωριό Σύβοτα, και η άλλη είναι η παραλία του μικρού νησιού που ακούει στο όνομα Μουρτεμένο.

Σαρακήνικο – Πάργα

Τα λιλιπούτεια, λευκά βοτσαλάκια, τα υπέροχα νερά και ένας ελαιώνας στο πίσω μέρος της συνθέτουν το παζλ μιας παραλίας-όνειρο, ιδανικής για οικογένειες και ζευγαράκια. Το όνομα της – λένε- το πήρε από τους Σαρακηνούς πειρατές που ύστερα από μια ξαφνική καλοκαιρινή φουρτούνα που τους τσάκισε το σκάφος ζήτησαν καταφύγιο εδώ. Απέχει περί τα 19 χιλιόμετρα από την Πάργα.

Καραβοστάσι – Θεσπρωτία

Έγινε διάσημη (και) από τη διαφήμιση με τα άλογα. Πρόκειται για μια τεράστια παραλία που συνδυάζει χρυσαφένια άμμο και πολύχρωμα βότσαλα. Τα παγωμένα νερά του ποταμού Παραμυθιώτη καταλήγουν εδώ, χωρίζοντας την στα δύο, ενώ αν ακολουθήσετε το μονοπάτι μέσα από το φουντωτό πευκοδάσος που την πλαισιώνει θα βρεθείτε στον αρχαιολογικό χώρο του Δυμόκαστρου.

Μέγα Ντράφι – Θεσπρωτία

Υπέροχα, σμαραγδένια νερά, ολόλευκα βότσαλα και φουντωτή βλάστηση που φτάνει σχεδόν ως το κύμα. Είναι, στην ουσία, τρεις διαφορετικές παραλίες: Η πρώτη με τις ξαπλώστρες και την λαοπλημμύρα της, η δεύτερη στην οποία έρχονται περπατώντας το μονοπάτι ή κολυμπώντας αυτοί που θέλουν λίγη περισσότερη ησυχία, και η τρίτη, η αγαπημένη των ερημιτών, που προσεγγίζεται μόνο κολυμπώντας.

Καβουρότρυπες – Χαλκιδική

Νερά… να τα πιεις στο ποτήρι, βραχώδεις ορμίσκοι και βλάστηση που φτάνει μέχρι τη θάλασσα στην απόλυτη «σταρ» της Χαλκιδικής. Για τους λάτρεις του γυμνισμού, διαθέτει ένα μικρό “καταφύγιο” στον προστατευμένο κολπίσκο τους.

Αμμόλοφοι  – Καβάλα

Η παραλία-θρύλος της Βόρειας Ελλάδας έχει κάτι για όλους: και beach bars για ολοήμερα και ολονύχτια πάρτι, και ερημικές γωνιές για prive βουτιές, και κρυστάλλινα, βαθυγάλαζα νερά. Η παραλία χωρίζεται σε τρία μέρη: τους πρώτους, δεύτερους και τρίτους Αμμόλοφους. Τα party animals συγκεντρώνονται κατά κύριο λόγο στο μεσαίο κομμάτι, τους δεύτερους αμμόλοφους.

Βοϊδοκοιλιά – Πύλος

Το τέλειο ημικυκλικό της σχήμα, τα διάφανα, ανοιχτογάλαζα νερά της και η σχεδόν λευκή άμμος που τα περιβάλλει αρκούν για να την περιλάβουμε σε μια από τις καλύτερες ηπειρωτικές παραλίες, αν και εύκολα «πατάει» και αρκετές νησιώτικες. Τα δύο λοφάκια που την αγκαλιάζουν συνεισφέρουν το πράσινο, αλλά και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που μας προκαλεί να τα σκαρφαλώσουμε την ώρα που ο ήλιος πέφτει: στο νότιο βρίσκεται το Παλιόκαστρο, βυζαντινό κάστρο της Πύλου, ενώ στο βόρειο ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος του Θρασυμήδη.

Φωκιανό – Νότια Κυνουρία

Ένας τέλειος, ημικυκλικός κολπίσκος που κλείνει στις δύο άκρες του από τις καταπράσινες πλαγιές του Πάρνωνα που καταλήγουν στη θάλασσα, χωρίς στεριά στον ορίζοντα. Υπέροχα διάφανα, γαλαζοπράσινα νερά και μεγάλα άσπρα βότσαλα συμπληρώνουν την καρτποσταλική εικόνα στο Φωκιανό, μία από τις πιο «άγνωστες» στεριανές παραλίες της Ελλάδας.

Νικόλας Γεωργιακώδης

Πηγή